[38] Mia Sheridan ,,Bez słów''

Czy da rady porozumieć się bez słów? Często jeden gest znaczy więcej niż milion słów. Często jednak nie dane jest się nam o tym przekonać, bo zamiast słuchać, paplamy bez sensu i gubimy się w świecie, gdy przychodzi nam milczeć. Zatem jaki jest najpiękniejszy głos? Ten, który wydaje się niezauważalny, głos serca.

,,Pełne zrozumienia milczenie bywa lepsze od wielu słów, które koniec końców okazują się bezsensowne i zbędne.''

Bree to dziewczyna, która pragnie odciąć się od przerażającej przeszłości, jednak gdy wszystkie sposoby zawodzą, postanawia się przeprowadzić jak najdalej, bo ma nadzieję, że spokój i cisza pozwolą jej zapomnieć. Przeprowadza się do cichego miasteczka, Pelion, na przeciwko pięknego i zjawiskowego jeziora, które zdaje się kojące dla dziewczyny swoją aurą.

,,Nie ma właściwego i niewłaściwego zachowania czerni i bieli. 

Jest za to tysiąc odcieni szarości.''

Archer jest pięknym i przystojnym mężczyzną, jednak swoje w życiu przeszedł, dlatego zapomniany przez miasteczko, ukrywa się w swoim domu, blisko lasu. Nie ma ochoty na spoufalanie się z ludźmi, w pewnym sensie przez swoje cierpienie staje się aspołeczny. Tragedia nauczyła go podejrzliwości, skrywania uczuć i ... na czym polega bycie sobą. Nikt nie wie ile cierpienia nosi w sobie ten młody chłopak, ludzie myślą, że jest odlutkiem, dziwoloągiem, no bo przecież tak łatwo jest oceniać innych, po ich wyglądzie i dziwnym zachowaniu, a tak trudno zapoznać się bliżej z danym człowiekiem i poznać jego historię. Nawet niesłuszny osąd jest łatwiejszy, bo zajmuje mniej czasu.Archer jednak znosi to cierpliwie, bo wmawia sobie, że nie zasługuje na nic lepszego, jednak los potrafi zaskoczyć nawet Archera...

,,Przyniosłeś ciszę, najpiękniejszy dźwięk, jaki słyszałam,

 bo cisza była tam, gdzie byłeś ty.''

Niespodziewanie tych dwoje spotyka się całkiem przypadkowo. Bree jest zafascynowana chłopakiem, on jednak już od pierwszej chwili trzyma się od niej z daleka. Dziewczyna jednak jest uparta i za wszelką cenę chce się z nim zaprzyjaźnić. Czuje coś, co ją do niego przyciąga. Czy uda jej się z nim zaprzyjaźnić? Czy jej cierpienie stanie się mniejsze, gdy dowie się, że każdy ma bagaż doświadczeń, który nie zawsze bywa wesoły? Czy uczucie pozwoli im przetrwać?

,,Byliśmy jak dwa magnesy, przyciągające się z siłą, 

której żadne z nas nie było w stanie kontrolować.''

Podsumowując, książka wywarła na mnie dość mieszane odczucia. Nie wiedziałam czego się po niej spodziewać, ale na pewno nie tego co dostałam. Bardzo długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki, a teraz nie rozumiem dlaczego. Szczerze? Nie czytałam jeszcze tak idealnie wyważonej książki od czasu odkąd przeczytałam ,,Maybe Someday''. Wszystko było idealne. Romans nie był jakoś wychodzący poza fabułę, która była ciekawa, a sceny erotyczne były tylko dodatkiem, a nie połową książki. Bohaterowie byli idealnie wykreowania, a tajemnice z przeszłości dodawały lekko dramatu. Moim zdaniem autorka spisała się na medal! Od dawna nie czytałam tak dobrej książki. 

Moja ocena: 9/10 (wybitna)