[26] Alexandra Bracken ,,Mroczne umysły''

Podobno jest to najbardziej niepokojąca książka od czasów ,,Igrzysk Śmierci'', bynajmniej tak głosi opis książki. Kupiłam te książki trochę temu, ze względu na ich piękne okładki, lecz nie tylko! Nie spotkałam się jeszcze z recenzjami tych książek, ani nawet chyba nie znam osoby z blogosfery, która czytała te książki (przynajmniej tak mi się wydaje). Nie mam pojęcia czemu tak jest. Dzisiaj zrecenzuję właśnie trylogię ,,Mroczne umysły''.

,,Najmroczniejsze umysły skrywają się za fasadą najzwyklejszych twarzy.''

Książka pisana jest z perspektywy Ruby, dziewczyny o nadprzyrodzonych zdolnościach. Potrafi wejść do czyjegoś umysły i wymazać mu wspomnienia. Jak każdy żyjący nastolatek w USA jest przypisana do obozu ,,rehabilitacyjnego'' , jednak tak naprawdę są to ośrodki, w których dzieci są więzione wbrew swojej woli. Obozy nie pomagają im w kompletnie żadnym stopniu. Nikt nie ma dla nich litości. Są odmieńcami.

,,Kiedy zamknęli nas w obozach, zabrali nam wszystko. Odebrali nam rodziny i przyjaciół, pozbawili nas ubrań i przyszłości. Jedyne, co nam pozostało, to wspomnienia.''

Dzieci podzielone są na pięć kolorów opisujących ich zdolności. Zieloni (nad przyrodzenie inteligentni, fotograficzna pamięć), Żółci (jakiekolwiek sterowanie elektrycznością), Niebiescy (moc, przenoszenie przedmiotów), Czerwoni (władanie ogniem) i Pomarańczowi (potrafią wedrzeć się do czyjegoś umysły, lecz nie tylko...). 

,,Jesteśmy wyjątkowi nie ze względu na to, kim jesteśmy, ale ze względu na to, 

kogo mogą z nas zrobić.''

Ruby została przydzielona do Zielonych, ale tak naprawdę jest ostatnią z Pomarańczowych. Czemu ostatnią? Pomarańczowi i Czerwoni, czyli dwie najniebezpieczniejsze grupy zostały unicestwione. Dziewczyna nie wie kim jest, do momentu, gdy organizacja po nazwą Liga Dzieci, próbuje ją wykraść z obozu, by móc pomagać innym dzieciom.

,,To prawda, że często nie można odzyskać tego, co się kiedyś miało, 

ale można zamknąć ten rozdział i zacząć od nowa.''

Jednak po drodze następuje kilka ''wypadków'' przez co Ruby ucieka i znajduje na swojej drodze kilku dzieciaków, podobnych do niej. Udaje się z nimi w podróż, aby znaleźć bezpieczne miejsce. Lecz czasami to co wydaje się nam bezpieczne nie zawsze takie jest...

,,Nie, oni nie lękali się o dzieci, które mogły umrzeć.

 Nie martwili się pustką, którą miały po sobie pozostawić. 

Oni bali się nas – tych, którzy przeżyli.''

UWAGA! MOGĄ POJAWIĆ SIĘ SPOILERY ODNOŚNIE PIERWSZEJ CZĘŚCI!

Po wszystkim co Ruby przeżyła, dołącza do Ligi Dzieci. Nie wie czy dzięki temu będzie bardziej bezpieczna, ale do tej pory miejsce, które wydawało się bezpieczne wcale takie nie było. Dziewczyna jest Liderką w swojej grupie, jednak ona czuje się zupełnie jak ktoś inny. Jak potwór. Wszyscy się jej boją, bo wiedzą co może zrobić, jednak Ruby taka nie jest.

,,Kiedy masz wokół siebie ludzi, którzy na tobie polegają, musisz przybierać odważną, zdecydowaną postawę, bo w przeciwnym razie nadwątlisz ich zaufanie.''

W powietrzu czuć wojnę na którą się zanosi od bardzo dawna. Stawka jest nad wyraz wysoka, ocalenie wszystkich dzieci. Istnieje tylko jeden cel - zwycięstwo. Nie ma innej drogi. Nie może być innego wyjścia. 

,,Życie nie jest sprawiedliwe. 

Zajęło mi to trochę czasu, zanim to zrozumiałam, ale okazuje się, że los zawsze znajdzie sposób, żeby cię rozczarować. 

Możesz snuć plany, a życie i tak pchnie cię w przeciwnym kierunku. 

Znajdziesz prawdziwych przyjaciół, a i tak zostaną ci zabrani, nie ważne jak mocno będziesz walczyć, by ich zatrzymać.

 Kiedy po coś sięgniesz, to się sparzysz. 

Nie doszukuj się w tym sensu i nie próbuj tego zmieniać. 

Musisz pogodzić się z rzeczami, na które nie masz wpływu i postarać się przeżyć. 

To twoje jedyne zadanie.''

Na Ruby czeka wiele ciężkich prób, czy da radę je znieść? Czy dopuści do siebie myśl o klęsce? Wie, że musi za wszelką cenę doprowadzić do zwycięstwa, jednak niektóre wydarzenia mogą skomplikować te plany. 

UWAGA! MOGĄ POJAWIĆ SIĘ SPOILERY ODNOŚCIE PIERWSZEJ I DRUGIEJ CZĘŚCI!

Ostatnia część, w której intryga czai się za intrygą. Tutaj każdy myśli o sobie, lecz Ruby dalej chce wyzwolić obozy. Musi zrobić to dla innych dzieci. Musi zrobić to dla siebie. Nie ma tutaj czasu na błędy. Wszystko musi być idealne. 

,,Przebacza się nie dla dobra osoby, która nas skrzywdziła, ale dla samego siebie.''

To w tej części całej historii mają miejsce rozstrzygające losy. To tutaj może uda się dowiedzieć czemu dzieci były odmieńcami, to tutaj może dojść do rewolucji, to tutaj może dojść do odnalezienia siebie.

,,- Czyżbyś opuścił zastępy realistów?

- Pieprzyć realistów. Wstępuję w szeregi ryzykantów.''

Ta książka była jednocześnie ogromnym wyczekiwaniem na koniec jak i pragnieniem utkwienia w tej historii. Nie miałam ochoty żegnać się z tą historią, byłam ciekawa końca, jednak bardziej chciałam w niej trwać. Wydaje mi się, że ma w sobie coś unikalnego, coś pięknego.

,,Czasami nie mogę uwierzyć, że przeżyliśmy to wszystko. 

Zastanawiam się, kiedy zaczęliśmy sięgać po broń, 

jakby to była najnormalniejsza rzecz na świecie. 

Muszę nauczyć pozostałe dzieciaki strzelać i nie mam pojęcia, jak to zrobić. 

Nie wiem, jak im to przekazać, by jednocześnie zrozumiały

 absurdalność i okrucieństwo tej całej sytuacji.''

Ruby wie, że mimo tego co przeszła musi wyczekiwać szczęśliwego zakończenia. Po prostu czuje, że musi, jednak marzenia a rzeczywistość potrafią dać kopa! Dziewczyna w tej finałowej książce, jest kimś zupełnie innym. Nie boi się, chce pomóc innym za wszelką cenę. A cena czasami potrafi być bardzo wysoka...

,,Strach nie ma sensu. Powstrzymuje cię, kiedy powinnaś najmocniej przeć do przodu. 

I istnieje tylko w twojej głowie. Możesz się nienawidzić za to, że się boisz, ale w ten 

sposób w dalszym ciągu pozwalasz strachowi kontrolować swoje życie. 

Nie jesteś już tym zmęczona? To nigdy nie przestanie ciągnąć cię w dół.''

,,Rewolucję wygrywa się krwią, nie słowami.''

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Jeżeli chodzi o całą trylogię, której nadam jedną ocenę, to podobała mi się bardzo. Była pouczająca. Lekko przypominała mi obozy koncentracyjne z czasów Hitlera, jednak z technologią, oraz różnicą, że w tych obozach ''rehabilitacyjnych'' były tylko dzieci. Jestem zdania, iż pomysł na fabułę był bardzo ciekawy, jednak kilka momentów czy opisów bym nie dała. 

Czasami miałam ochotę udusić autorkę za to co robiła tym dzieciom lub bliskim osobom dla Ruby. Jeżeli chodzi o główną bohaterkę to z łatwością się z nią utożsamiłam i polubiłam ją. 

P.S. Recenzja wyszła dość długa, ze względu na jej trzy tomy. Gratuluję wszystkim, którzy dotrwali do końca.

Nie wiem czemu tak mało mówi się o tej trylogii. Bo jest co mówić!
Polecam tą serię!

Moja ocena: 7/10 

Czytaliście może? 

Podobała się? Jak wrażenia? :)

A Wy co w najbliższym czasie zamierzacie przeczytać?

Polecacie coś ciekawego?