[45] Diane Chamberlain ,,Tajemnica Noelle"

To moja pierwsza próba z tą autorką, dziwię się, że tak późno, gdyż wszyscy zachwalają ją i uwielbiają jej styl pisarski. Teraz rozumiem już dlaczego. Nie wiem jak mam napisać tą recenzję i czy mi się to uda, dlatego napiszę ją w nieco inny sposób, ale chcę Was zapoznać z pierwszą, lecz nieostatnią książką tej autorki, po jaką sięgnęłam...

Opis książki:

Szanowna pani Anno,
Trudno mi pisać o tym, co muszę pani przekazać, a przy tym zdaję sobie sprawę, że pani jeszcze trudniej będzie dać sobie z tym radę. Ogromnie mi przykro...

Niedokończony list to jedyny trop, który może odsłonić przed Tarą i Emerson przyczyny samobójstwa ich przyjaciółki, Noelle. Znały ją jako zaabsorbowaną swoim zajęciem, gotową do poświęceń położną, kobietę oddaną rodzinie i przyjaciołom, kochającą życie. Nie znały jednak całej prawdy…

Zagadkowy list, zdradzający istnienie bolesnej tajemnicy, stał się dla przyjaciółek zmarłej bodźcem do szukania prawdy o kobiecie o złożonej osobowości, która życie każdej z nich oraz losy trzeciej, nieznanej im osoby naznaczyła miłością i współczuciem, ale też zdradą i kłamstwem.

~~~*~~~

Tara i Emerson to bardzo bliskie przyjaciółki Noelle, która popełniła samobójstwo. Znają się wiele lat. Myślały, że wiedzą o sobie wszystko, jednak gdy dochodzi właśnie do zadania sobie pytania "dlaczego Noelle odebrała sobie życie?"  dowiadują się, że tak naprawdę nie wiedzą o niej nic. Nawet najbliżsi ludzie mają tajemnice, a my tak naprawdę nie wiemy o nich wszystkiego. Ja czasami mam wrażanie, że im kogoś dłużej znam tym coraz mniej o nim wiemy, wiem, że tak nie da rady, ale takie paradoksy się zdarzają.

Przyjaciółki obwiniają się o śmierć ich starszej Noelle, obarczają siebie winą, że niczego nie zauważyły, a także mają do siebie pretensje o to co przegapiły lub w czym zawiodły. Prawda jednak bywa boleśniejsza, bo to Noelle skrywała różne tajemnice. Pomału zaczną się ich dowiadywać i dążyć ich tropem, aby odkryć prawdę o ich najbliższej przyjaciółce. Sprowadzi to ból o jakim nawet nie wiedziały oraz zaskoczenie, lecz także poczucie klęski, zdrady i kłamstwa oraz przejawy miłości, współczucia i jedności.

Książka pisana jest z punktu widzenia kilku osób, które są narratorami, głównie Tary i Emerson, ale także Noelle, czyli jej skrawkami przeszłości, a w późniejszej części Anny, zagadkowej kobiety, która w ich życiu odegrała ogromną rolę oraz córki Tary, Grace. Ta książka jest przepełniona bólem i poczuciem zdrady, jednak aby dotrzeć do prawdy trzeba iść właśnie takim tropem. Bardzo mocno mi się spodobała i zdaję sobie sprawę, że recenzja może być nieskładna i niezrozumiała, ale piszę świeżo po przeczytaniu książki, a emocje po prostu się we mnie kłębią, poza tym nie chcę zdradzić zbyt wiele, oprócz ogólnikowych informacji, gdyż książka wciąga niesamowicie, ponieważ z każdą kolejną stroną chce się odkryć tak długo skrywaną prawdę, a także poznać zakończenie. Do bohaterów bardzo łatwo się przywiązałam i ciężko było mi kończyć tą książkę, gdyż połączyła mnie z nimi więź, jakbym je znała i rozumiała, choć w rzeczywistości było całkiem inaczej i  w sumie to nie mam powodów, aby je rozumieć, a jednak potrafię to zrobić. Poza tym po skończeniu miałam ochotę czytać ją od nowa, a to wiele mówi, bo nie ma tak dużo takich książek, które wraz z ostatnią stroną przepełniają uczuciem pustki i chęcią zaczęcia od nowa, od pierwszej strony. SERDECZNIE POLECAM!

Moja ocena: 8/10 (rewelacyjna)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tak na marginesie, nie chcę się tłumaczyć, bo tego nie lubię, ale też nie chcę zostawić Was bez niczego, ot tak sobie. Jak wiecie (lub nie) we wrześniu rozpoczęłam naukę w liceum na profilu biologiczno-chemicznym z rozszerzoną matematyką, nie chcę nic mówić, ale ten kierunek jest ciężki i wymagający. Nie mam czasu w tygodniu odpowiadać na komentarze, więc pozostaje mi robić to masowo w weekendy, mam nadzieję, że nie przestaniecie czytać mojego bloga, ale naprawdę ciężko to wszystko pogodzić (opowiem o tym kiedyś w jakimś poście). Postaram się, aby posty w miarę moich możliwości były dwa razy w tygodniu, co prawda czasami dodawane automatycznie, inaczej się nie da niestety. Bardzo przykro mi z tego powodu.