A kim ty jesteś, gdy nikt nie patrzy?

Gdy oglądałam coś na Internecie, to skłoniło mnie do pytania zawartego w tytule. Sama nie pamiętam już czy był to impuls czy je gdzieś przeczytałam. Ale bardzo mi się spodobało i przez parę dobrych dni chodziło mi po głowie. I tak właśnie powstał ten post :).

A kim ty jesteś, gdy nikt nie patrzy? 

Każdy z nas jest inny w pewnych środowiskach. A ty jaka/i jesteś ? 

(wszystkie zdjęcia są mojego autorstwa, ale niestety nie chciało mi się robić znaków wodnych)

Człowiek ma w zwyczaju ukrywanie prawdziwego siebie. Dostosowuje się do środowiska w którym się znajduje. W domu, gdy nikt nie patrzy jesteś pełną wersją siebie, ale niestety gdy wychodzimy do ludzi przybieramy różne maski.

Staramy się dopasować, boimy się pokazać, że mamy inne zdanie na dany temat albo inną opinię. Boimy się krytyki. Myślimy sobie, ta osoba mnie wyśmieje, bo mam inne zdanie, mniej modne, ale bardziej moje. Chowamy się pod ukryciem kogoś kim nie jesteśmy. Kim może nawet nie chcemy być. Jednak zakładamy tą maskę. Wbrew nam. 

Dlaczego tak się dzieje? Wydaje mi się, że jesteśmy sobą w domu, gdy nikt nie patrzy, ponieważ czujemy się tam bezpieczni. Możemy być sobą. Dziwaczni, pokręceni. Jednak s o b ą . Dlaczego tego nie potrafimy dalej przy innych osobach? Boimy się odrzucenia. Nie czujemy się bezpiecznie. 

Wiadomo każdy ma tajemnice i nie chce okazywać wszystkich słabości, jednak są ludzie, którzy całkowicie inni w domu a wśród ludzi. Totalnie dwa światy. Ja trochę tego nie rozumiem, jednak sama w domu jestem trochę inna niż wśród ludzi, mimo wszystko nie ukrywam całkiem siebie, ukrywam drobnostki jak każdy. Umiem powiedzieć co myślę na dany temat, nie podpasowuję się do zdania innych osób. Mam inne zdanie, ale nie oznacza, że jest ono gorsze czy mnie słuszne. A osoby, które go nie akceptują są nietolerancyjne. 

A Wy kim jesteście?

Zakładacie maskę, aby ukryć siebie?