Co po gimnazjum - liceum czy technikum? Opowiadam na własnym przykładzie

Kilka postów temu zostałam zapytana o to co jest lepsze, liceum czy technikum. Zainspirowało mnie to do stworzenia posta. Jednak już wcześniej planowałam stworzyć serię postów o szkole, a teraz nadarza się idealna okazja zaczęcia tego, więc co jakiś czas napiszę coś o szkole, nie będzie jednak to kolejna seria, ponieważ doszłam do wniosku, że za dużo nałożę sobie na głowę, a później nie dam rady tego zrealizować.

Czego dowiecie się w dzisiejszym poście, oprócz różnić między liceum, a technikum i porad co wybrać? Jak poradzić sobie w szkole, jak to wygląda po gimnazjum, sposób zwracania się do nauczycieli, system procentowy, wiedzę, którą rzekomo powinniście wynieść z gimnazjum oraz definicję osoby nauczyciela.

Zacznę od tego, że nie mogę w pełni odpowiedzieć na to pytanie, bo mój wybór pod koniec gimnazjum utrzymał się i nie przepisywałam się do innych szkół czy choćby na inne kierunki. Mimo wszystko myślę, że mogę wypowiedzieć się z  (co prawda krótkiej) perspektywy czasu. 

Liceum to szkoła, którą powinno się wybierać myśląc o studiach. Koniec. Nie można sobie pójść "tak o" ponieważ po liceum nie ma nic, kompletnie. Ja wybrałam liceum właśnie ze względu na to, że od zawsze moim celem było pójść na studia. Technikum wybierają osoby, które jeszcze nie są pewne czy chcą iść dalej, na studia. Po technikum ma się wykształcenie zawodowe (o ile zda się praktyki). Można spokojnie zacząć pracować w danym zawodzie lub zdać maturę i iść na studia. Jednak myślę, że jeżeli ktoś jest pewien swojej decyzji odnośnie studiowania, to nie ma sensu marnować jednego roku, tylko wybrać liceum.

Niestety nic więcej nie mogę powiedzieć, bo jak pisałam jestem w liceum, o technikum wiem tylko tyle co usłyszałam. Dlatego na resztę pytań mogę odpowiedzieć z perspektywy własnych wyborów dotyczących liceum.

I tu zaczynają się schody.

Nie wiem jak odpowiedzieć do końca na to pytanie, bo nie chcę mydlić Wam oczu, że ważne jest to co lubicie. Nie twierdzę, że tak nie jest, ale bardzo mało osób jest zdecydowanych, że coś lubią to i w tym kierunku pójdą. Większość ma z tym ogromny problem. A dlaczego? No więc, załóżmy sobie, że jesteśmy osobą, która lubi matematykę, chemię i historię. Tak dla przykładu. Gdzie ona ma pójść? Nie cierpi biologii, polski jej nie idzie za dobrze. Ani na humanistyczny kierunek, ani na biologiczno-chemiczny, na matematyczno-fizyczny w zasadzie może iść, ale ma obawy przed fizyką, której nie rozumie. Jak wtedy wybrać skoro nie ma wyjścia z tego co lubimy? Wybrać najmniejsze zło, chyba. Przynajmniej ja tak zrobiłam. Odrzuciłam przedmioty, na które na pewno nie chcę iść, skalkulowałam z którymi będę musiała sobie poradzić i padło na biol-chem z matematyką (bo u mnie w szkole nie ma samego biol-chemu). Mniejszy problem mają osoby, które mieszkają w dużym mieście, one mają większe pole wyboru. Ja, jako mieszkaniec wsi dojeżdżam do małego miasta, w którym nie ma za wiele możliwości. Pozostaje jeszcze inne wyjście. Pójść do liceum ogólnokształcącego bez wyboru kierunku. Ma się wtedy wszystkie przedmioty jak w gimnazjum (bo załóżmy, jeżeli ja jestem na biol-chemie to za rok odchodzą mi takie przedmioty jak np. fizyka czy geografia), jest jednak problem, nie w każdej szkole jak się okazuje jest taki kierunek. U mnie nie ma, więc nie miałam wyjścia i musiałam coś wybrać.

I tu jest prościutko. Najlepiej uczyć się z przedmiotów kierunkowych, a te które za rok odchodzą pozaliczać na dwóje, tróje, jak ja to mówię tak, aby zdać. Nie ma sensu przejmować się pobocznymi przedmiotami, bo to nie z nich będziemy zdawać maturę. Lepiej skupić się na tych ważnych kierunkowych przedmiotach, językach obcych, matematyce i polskim, bo w końcu oba przedmioty trzeba zdać.

I tutaj najwięcej uczniów zaczyna zastanawiać się czy naprawdę nauczyciele są jak roboty, które tylko każą i czy naprawdę tracicie życie siedząc dniami i nocami nad książkami? 

Są dwa podziały. Jedni twierdzą, że liceum to najgorszy etap życia, a inni że najlepszy. Jaka jest prawda? Nie wiem, ale lepiej pójść na kompromis, czyli wychodzi gdzieś pomiędzy.

Jeżeli w gimnazjum musieliście się uczyć do odpowiedzi, na sprawdziany itd. to możecie uznać, że macie dość dobry start. Jeżeli nie to będzie kiepsko, ale da się przeżyć. Jest ogromna różnica, ale tylko dlatego, że musicie więcej się uczyć i więcej wymagają. Koniec filozofii. To też kwestia indywidualna, jak ktoś się nie uczył, to niby zacznie tak? Nieprawda! Dalej tego nie będzie robił, bo będzie tego tysiąc razy więcej i zwyczajnie nie da rady. Wbrew pozorom nauczyciele są w miarę okay (może zmienię zdanie na koniec roku XD), ponieważ da rady się dogadać. Jedni są lepsi, inni gorsi, ale to już było wiadomo w podstawówce, no bo wszędzie tak jest i będzie. Takie po prostu jest życie.

Zapewne w większości liceum powitają Was tekstem ,,Proszę pani to mogliście w gimnazjum, teraz pani profesor, inaczej nawet się nie odzywajcie!". Standard. Ja osobiście uważam, że nie powinno nazywać się nauczyciela "profesorem", bo nie różni się on wykształceniem od tego z gimnazjum, oni wszyscy mają tylko magisterkę. Nie liczę wyjątków, bo zdarzają się przypadki, że naprawdę uczyć może profesor. Jednakże bardzo denerwujące jest to, że muszę do kogoś mówić tak, a nie inaczej, bo czuje się on lepszy. Szczerze? Nie stosuję tej zasady, mówię standardowo ,,proszę pani/ pana", jeszcze nikt się nie przyczepił, a jeśli zamierza to usłyszy kilka zdań na temat tego kiedy zostaje się profesorem. Czasami warto milczeć, a czasami lepiej powiedzieć głośno co się myśli, wbrew pozorom osoba wyrażająca swoje zdanie nie ma gorzej, tylko jest bardziej szanowana przez nauczycieli (aż ciężko uwierzyć, prawda?). Trzeba wszystko jednak z rozwagą, najpierw lepiej "wyczuć" na ile można sobie pozwolić, bo nie warto przez trzy lata się męczyć.

Trzeba się także przestawić na punktację procentową wyższą niż zazwyczaj. Umiesz na 50 % ? Świetnie, ale dostaniesz dwa.

Jest to totalnie niesprawiedliwe, bo w normalnych warunkach, już dawno miałbyś 3. No nic, trzeba się pogodzić z rzeczywistością i ją zaakceptować, bo w tej sprawie nie można nic zdziałać. Każdy nauczyciel ma własną punktację procentową i się jej trzyma, jak tonący kłody XD.

Pozostawię Was z obrazkiem, ponieważ na to nie ma racjonalnego wytłumaczenia. Gdy wybiegniesz o temat będąc w gimnazjum, który ma być w liceum, powiedzą ci, że to dopiero będzie w liceum. Gdy pójdziesz do liceum powiedzą ci, że powinieneś umieć to z gimnazjum. Koniec końców nie będziesz tego umieć, bo żadna strona ci tego nie wytłumaczy, bo albo to dopiero będzie, albo już było. 

Nic chyba nie trzeba wyjaśniać, prawda? :)

To by było na tyle długiego wywodu. Co prawda nie są to wszystkie kwestie, ale nie chciałam, by post był długi, choć widzę, że i tak mi się to nie udało. A wy co myślicie? Jesteście w liceum czy stoicie przed wyborem?

Gratuluję każdemu kto dotarł do końca, serio :). Chcecie więcej takich postów?
* obrazki pochodzą ze strony besty.pl