[74] Michelle Falkoff ,,Pod presją"

Każdy z nas ma w życiu jakiś cel, jakieś marzenie, które chce zrealizować. Nie różnimy się tym od głównej bohaterki, ona też ma swoje plany na przyszłość, ale żeby jej się udało musi być perfekcyjna... Musi być we wszystkim najlepsza, bo inaczej jej marzenia legną w gruzach.

,,-Nie będzie tak źle - powiedziałam.

-Pocieszasz mnie. Dla ciebie to wszystko jest takie proste.

Nie znosiłam, gdy ludzie tak mówili. Nie mieli pojęcia, jak harowałam, pod jaką byłam presją."

PERFEKCYJNEJ KARZE WSZYSTKO PRZYCHODZI ŁATWO

Kara to dziewczyna, która zna swój cel na przyszłość. Wie na jaką uczelnię chce pójść po liceum, wie kim chce zostać, dlatego zdaje sobie sprawę jaki ogromny wpływ na to wszystko ma nauka. Nie może pozwolić sobie na luz, co to to nie, musi być najlepsza, p e r f e k c y j n a. Nie wiem skąd przekonanie w ludziach, że jeżeli komuś się wiedzie, to tak samoistnie. Tak nie jest, my nie widzimy ile ta osoba włożyła pracy, by tak było, ile sił i energii pokłada w to co dla nas wydaje się z jej strony banalnie proste. Najlepiej jest osądzić, tobie to wszystko dobrze idzie, nie wiem jak to robisz, ale też chcę bez wysiłku tak mieć. 

ACH, TE PROBLEMY NASTOLATKÓW, KTÓRE SĄ KOŃCEM ŚWIATA

I właśnie w tym akapicie dam upust swojej złości. Kara ma przyjaciółki i wszystko jest świetne, dopóki nie wyskoczył jej pryszcz. Tak dobrze czytasz, pryszcz. Zaczynają się problemy z cerą i jest ich coraz więcej, a dziewczyna coraz bardziej widzi swoją niedoskonałość i coraz bardziej unika przyjaciółek, aż w końcu nie pozostaje jej nikt. Brzmi zbyt dramatycznie? Bo aż tak źle nie jest, spokojnie. Chodzi o to, że pewnie większość osób zaczęłaby się śmiać, że dziewczyna uważa końcem świata pryszcz. Z początku wydaje się to zabawne, ale wcale takie nie jest. I właśnie to mnie denerwuje. Czemu ludzie czują od razu potrzebę śmiechu na myśl, że dla kogoś pryszcz jest końcem świata? Czemu rzucają te wszystko-czyli-nic rozumiejące spojrzenia albo przewracają oczami? Czemu? Ja nie mówię, że to jest powód końca świata, ale w końcu Kara jest nastolatką, dla niej pryszcz może być tym końcem. Dalej może brzmieć to śmiesznie. Po prostu denerwujące jest to, że problemy nastolatków wydają się śmieszne, przecież to są ich pierwsze "problemy", oni zaczynają dorastać co nie zawsze jest miłym procesem, często wymagającym zrozumienia, a co dostają? Właśnie te spojrzenia lub śmiech. Mogą liczyć też na poklepanie po ramieniu i zdanie ''jak dorośniesz to zobaczysz co to są prawdziwe problemy". Boże, czy ci ludzie zapomnieli już jak to jest być nastolatkiem? Serio? Przecież oni kiedyś mieli podobne problemy!

CO JESTEŚ W STANIE ZROBIĆ, BY DALEJ BYĆ PERFEKCYJNA?

Problemy z cerą to nie koniec zmartwień dziewczyny, dochodzi bardzo ważny test, który ma władczą moc nad tym co będzie po liceum. Dziewczyna wie, że może być ciężko, bo już od dawna boryka się z napadami paniki. Wszystko przez presję. Najbliższe otoczenie chce by była idealna, lecz wina nie leży tylko po stronie jej bliskich, ona sama nałożyła na siebie część tej presji, a teraz musi sobie jakoś radzić. Kara robi coś czego nigdy w życiu, by nie zrobiła. I w tym momencie sytuacja wymyka się spod kontroli... Zaczyna się szantaż. Jak nie dać się zaszantażować? To proste, powiedz o tym komuś, czy to rodzicom czy policji. Co jednak należy zrobić w wypadku, gdy zrobiło się coś nielegalnego, a powiedzenie o tym komuś wpakuje twoich przyjaciół w kłopoty? Kara uznała, że lepiej brnąć w to dalej. Na horyzoncie nie widać było innego wyjścia. Na szczęście ma przyjaciół, którzy mogą jej pomóc, jeżeli tylko pozwoli im się zbliżyć. Czy to zrobi? 

PERFEKCJA TO OZNAKA EGOIZMU BOHATERKI?

Z początku podeszłam sceptycznie do książki. Myślałam, że bohaterka będzie wpatrzoną w siebie egoistyczną perfekcjonistką, ale okazała się całkiem inna. Tak naprawdę obraz perfekcji schodzi trochę na tło, a głównym wątkiem staje się szantaż. Nie wiem do końca co mam o tym myśleć, ponieważ tak jakby odbiega to trochę od tematu, z drugiej strony czyta się bardzo przyjemnie, całkiem możliwe, że autorka zaplanowała taki obrót. Książka jednak mimo problemów Kary, które z pozoru są w głównym planie, jest bardzo ciekawa i dynamiczna. Akcja rozwija się stopniowo przez co czytelnik nakręca się na zakończenie. Ciekawość rośnie i rośnie. Myślę, że jest to ogromnym plusem tej książki. 

PODSUMOWUJĄC

Kara, główna bohaterka, to naprawdę ciekawa postać. Książka pokazuje nam problemy nastolatków z pozorów bardzo codzienne i zwyczajne, a tak naprawdę pokazuje bardziej sekrety z jakimi często może się wiązać dorastanie. W pewien sposób są one bardzo tragiczne. Szantaż nie jest przecież codzienną formą rozrywki, prawda? Zwłaszcza, gdy dotyczy nas, a my nie wiemy kto za tym stoi. Powieść naprawdę przyjemnie się czyta mimo trudnego tematu, który porusza. Myślę, że jedynym minusem autorki jest zejście z głównego tematu perfekcji, choć możliwe jest to, że zamierzyła pokazać bardziej skutki dążenia takiego zachowania. Nie wiem, mogę się jedynie domyślać. Uważam, że mimo wszystko książka jest bardzo dobra i wbrew pozorom młodzi ludzie mogą z niej czerpać naukę, choć nie brać przykładu Kary to serca, bo może się to źle skończyć. 

OCENA: 7/10 (bardzo dobra)

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu:

P.S. Zapomniałam wspomnieć, że książka ma piękną okładkę, a niestety ta na zdjęciach to bardzo szara i nie oddająca rzeczywistości wersja. Okładka jest w takim ładnym miętowym kolorze!