[75] Aneta Jadowska ,,Akuszer Bogów"

Pamięta ktoś może tą fenomenalną recenzję pierwszego tomu cyklu o Nikicie? Tak? To super, jeśli nie, to na końcu posta dodam podlinkowaną recenzję. Wspominałam wtedy, że nie czytam polskich autorów, bo się na nich zawodzę, a tamta książka przekonała mnie, że mylę się, bo jest równie dobra jak zagraniczne. Czy ta także sprostała oczekiwaniom? Przekonajcie się sami! :)

,,Niewiedza jest gorsza niż nawet najsmutniejsza prawda."

PRAWDA NIE OZNACZA WOLNOŚCI

Nikita jak się okazuje przez całe życie dorastała na fundamentach z kłamstw, teraz gdy wie, że gdzieś tam czeka na nią prawda, nie może pozwolić, by dalej żyć w niepewności, za wszelką cenę chce do niej dotrzeć. Prawda da jej wolność, coś czego nie miała. Czy aby na pewno? Czy prawda zawsze oznacza wolność? Bohaterka będzie przeżywać najróżniejsze przygody starając się nieświadomie odpowiedzieć na to pytanie. Wydarzy się wiele... Zdradzona przez bliskich, ścigana przez płatnych zabójców, a także nawiedzana przez duchy przeszłości, będzie musiała ruszyć do magicznej Norwegii, gdzie leży podłoże jej wszystkich kłopotów, podłoże kłamstw. Czy uda jej się dowiedzieć prawdy? I kim jest zagadkowy Akuszer Bogów oraz jaką spełni rolę? 

BOHATEROWIE I CAŁA RESZTA

W tym tomie Nikicie towarzyszył poznany w pierwszej części Robin, który na moje szczęście pozostał wiernie przy partnerstwie (choć Nikita czytając to zdanie pewnie, by się oburzyła i rzekła, że to ona przy nim pozostała, ale ja wiem swoje, z jej charakterkiem to cud, że jej zaufał ;) ). Co do drugoplanowych bohaterów, czyli przyjaciół Nikity, było ich bardzo mało w tym tomie, ale za to po pierwszym miałam pozytywne uczucia względem nich, więc w tej części także przetrwały. Nowi drugoplanowi bohaterowie byli świetni i  wnieśli naprawdę dużo humoru oraz akcji, jak na przykład urocza grupa Niedźwiedzi... Jeżeli chodzi o akcję i fabułę to często jest tak, że drugi tom się psuje, bo autor nie potrafi przeskoczyć poprzeczki jaką sam wcześniej sobie postawił. W tym wypadku jest inaczej. Autorka doskonale poradziła sobie w drugiej części, która jest o wiele bardziej barwna, ciekawa (o ile to w ogóle możliwe) i pełna przygód bohaterki. Wydawało mi się, że już nic mnie nie zaskoczy, ale nie z panią Jadowską, u niej dosłownie wszystko jest możliwe. Tym tomem podbiła moje serce. Po prostu wybitna polska autorka! Nic dodać, nic ująć. Tylko czytać. Sama przyjemność.

SZATA GRAFICZNA

I tutaj także wydawnictwo dało czadu. Serio. Jak tu się nie zakochać w tej cudownej okładce, taka piękna i tajemnicza. Brawa dla grafika! Rysunki w środku także są przepiękne jak w pierwszym tomie. Strasznie miło urozmaicają czas spędzony przy czytaniu tej powieści. Rozdziały jak zawsze są estetyczne i przyjemne dla oka. Nie wiem czy wspominałam o tym w pierwszej recenzji tego cyklu, ale strasznie podobają mi się inicjały ozdobne. Wyglądają cudownie. Nadają tego tajemniczego klimatu alternatywnych miast. 

CUDZE CHWALICIE, A SWOJEGO NIE ZNACIE...

Apeluję do każdego kto nie lubi polskich książek, spróbujcie! Te dwie udowadniają, że warto dawać szansę, bo jak widać może wyjść z tego coś bardzo dobrego, jak na przykład dwie kolejne książki do stosu ulubionych (mam nadzieję, że dojdzie ich jeszcze trochę, jeżeli chodzi o ten cykl)... Myślę, że każdy fan fantastyki będzie zachwycony i oczarowany światem kreowanym przez Anetę Jadowską. Nie zawiedziecie się! 

PODSUMOWUJĄC

Kolejny tom przygód o Nikicie jest jeszcze lepszy niż poprzedni (pierwszy) tom. Nie ma tutaj mowy o tendencji spadkowej kolejnego tomu, jeżeli tylko to można mówić o podniesieniu poprzeczki. Autorka dała czadu na maksa. Pełno zwrotów akcji, kolejni ciekawi bohaterowie i ta cudownie magiczna atmosfera w Norwegii. Wciąga niesamowicie, fabuła naprawdę powala na kolana. W żadnym razie nie jest to przesadzone, autorka stworzyła naprawdę wysoki i oryginalny świat fantastyki. Nie spotkałam się wcześniej z czymś podobnym, żadnych schematów, za to pełno świeżości i dotąd nie spotykanych elementów. Szata graficzna także jest przepiękna i estetyczna. Myślę, że cieszy oko w naprawdę prosty sposób. Jeżeli ktoś nie czyta polskich książek, bo uważa je za gorsze od zagranicznych to chyba nie wie o czym mówi, pani Jadowska udowodni mu, że się myli. 

OCENA: 10/10 (arcydzieło)

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu:

PIERWSZA CZĘŚĆ CYKLU O NIKICIE  >>RECENZJA<<

A Wy, czytaliście już może coś pani Jadowskiej? Znacie cykl o Nikicie? Ja już nie mogę się doczekać kolejnego tomu! 

P.S. Na komentarze pod ostatnim postem (podsumowaniem czytelniczym) odpowiem w weekend, bo będę wtedy od razu tworzyć wersję roboczą Q&A, więc jeżeli ktoś jeszcze ma jakieś pytania to serdecznie zapraszam do poprzedniego postu i komentarzy pod nim.