[80] Francesca Zappia ,,Wymyśliłam Cię"

Zastanawialiście się czasami jak to jest, gdy cały Wasz świat okazuje się istnieć tylko w Waszej głowie? Zastanawialiście się może jak to jest, gdy tylko Wy coś widzicie? Mieliście może niewidzialnych kumpli, gdy byliście mali? Pamiętacie jak to było, być dzieckiem i mieć swój świat, którego dorośli nie rozumieli? Pamiętacie, czy nie? Wyobraźcie sobie, że nie tylko dziecko może mieć swój świat, którego inni nie widzą. Wyobraźcie sobie tylko...

,,Kiedy coś nam się śni, możemy nie zdawać sobie z tego sprawy, 

ale jak tylko się budzimy, dociera do nas, że nasz sen to był tylko sen, 

a cokolwiek się w nim działo, nieważne, dobrego czy złego, nie było realne."

WSZYSTKO ZACZĘŁO SIĘ OD... HOMARÓW

Alex uczęszcza do ostatniej klasy liceum, przed nią matura. Nie jest jednak typową nastolatką, jest chora, ma schizofrenie. Nie potrafi odróżnić życia od złudzeń. Nie wie kiedy coś istnieje naprawdę. Radzi sobie całkiem nieźle, ponieważ nie chce wylądować w szpitalu psychiatrycznym. Wszystkiemu co wydaje się podejrzane robi zdjęcia, a później analizuje czy coś miało miejsce czy też nie. Nie wszystko jest jednak takie łatwe, pomyśleć, że to wszystko zaczęło się od homarów... Pewnego dnia ubzdurała sobie, że uwolniła wszystkie homary w sklepie razem z Błękitnookim nieznajomym. Jak się później okazuje wszystko wymyśliła. Od tego czasu codziennie toczy nieustającą walkę ze swoją chorobą...

NIKT NIE NAUCZYŁ JEJ NORMALNOŚCI

Dziewczyna zdaje sobie sprawę z tego kim jest, mimo to nie poddaje się. Trafia do nowej szkoły, w której ma dokończyć ostatni rok liceum. Wspierana przez rodziców i młodszą siostrę jakoś radzi sobie z ciągłymi złudzeniami dotyczącymi komunistów, nazistów, podsłuchu... Historia to coś co kocha. Trafiając do nowej szkoły nie liczy na wiele. Ma nadzieję, że znajdzie chociaż jednego kumpla... I bam! Czy Błękitnooki istniał naprawdę czy był tylko jej urojeniem? Teraz po dziesięciu latach od tego wydarzenia ma szansę się przekonać jak było naprawdę... Czy Miles da jej wreszcie spokój? Tego chłopaka po prostu nie da się lubić lub on nie chce, by się dało...

ALEX KONTRA ŚWIAT

Czasami nasze życie wydaje nam się trudne, czujemy, że nikt nas nie rozumie. Co ma powiedzieć osoba, która jest chora na schizofrenię? Alex jest właśnie taką bohaterką, inną niż wszystkie. Nie wie kiedy jej się coś wydaje, a kiedy jest to prawdziwe. Potrafi sobie radzić w życiu. Chce iść na przód, nie poddawać się. Nie dać wygrać tej chorobie. Trafiając do nowej szkoły robi to co zawsze, nie pozwala przejąć sterów złudzeniom. Co jeśli TO wszystko to tylko złudzenie? Kiedy zdobędzie pewność, że coś się dzieje naprawdę, a nie jest tylko wymysłem w jej głowie? 

NIEBYWAŁA FABUŁA, CZYLI O WĄTKU PSYCHOLOGICZNYM SŁÓW KILKA

Myślę, że ta książka niesie w sobie coś innego niż wszystkie. Historia jak historia, ale jednak inna. Nie na co dzień  w końcu ma się do czynienia z taką chorobą, prawda? Autorka zadbała o to, by bardzo mocno podkreślić całą chorobę, więc nasuwa się wątek psychologiczny. Sam z siebie, po prostu. Człowiek zaczyna rozmyślać, jak to by było, gdyby on był chory, jak ciężko wtedy, by się funkcjonowało i dziękuje Bogu, że jest zdrowy. W pełni docenia fakt, że potrafi odróżnić rzeczywistość od marzeń w głowie. Alex nie ma tego szczęścia, dlatego to tak nietypowa bohaterka, tak inna, tak świeża (o ile można w ogóle tak powiedzieć o kimś). Myślę, że cała fabuła w największej mierze skupia się właśnie na tej chorobie, pokazując jej styczność z rzeczywistością, z normalnymi funkcjami życia. 

PODSUMOWUJĄC

Myślę, że autorka wykazała się nie lada odwagą, by napisać taką książkę. Z czego wynika ta odwaga? Z faktu, że postawiła sobie naprawdę trudny cel, ukazanie choroby, takiej jaka jest, nie przebarwiając, nie wymyślając, po prostu nie pokazując sztuczności. W pełni udało jej się osiągnąć ten cel. Poradziła sobie bardzo dobrze. Powieść prowadzona w pierwszoosobowej narracji pokazuje jak bardzo bogaty i nieprzenikniony jest umysł głównej bohaterki, mającej schizofrenię. Czytelnik musi naprawdę mocno się skupić, by potrafić wyciągnąć z jej umysłu dużo więcej niż się wydaje czytając. Uważam, że czasami warto sięgnąć po coś ambitniejszego, nie koniecznie cięższego, coś co da nam trochę do myślenia i wciągnie do całkiem innej rzeczywistości, całkiem innego myślenia. Sądzę, że ta książka jest do tego idealna. Myślę, że też warto wspomnieć, że w środku jest bardzo estetyczna. Ma śliczną okładkę, przykuwającą uwagę, a w środku nad każdym rozdziałem jest jakiś bazgrołek, który umila proces czytania. Książka na pewno przypadnie do gustu osobom poszukującym w książkach wątków psychologicznych, a także takim, które oczekują od książki trochę więcej niż tylko rozrywki. 

OCENA: 8/10 (rewelacyjna)

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu:

P.S. Macie zamiar przeczytać? Lubicie takie inne wątki, nieoklepane w książkach? Coś nieco bardziej ambitnego i zawierającego wątek psychologiczny? Podzielcie się swoim zdaniem w komentarzach ;) Chętnie poczytam co myślicie na temat zawarcia takiej choroby w książce.