[84] Susan Dennard ,,Wiatrodziej" -PRZEDPREMIEROWO

Pierwszy tom mimo wielu spornych opinii, pokochałam całym sercem, więc nie mam pojęcia co mam powiedzieć o tym tomie. Po prostu muszę głęboko odetchnąć i zacząć recenzję, ale nie wiem czy cokolwiek z niej zrozumiecie, bo czuję się jakby Merik swoim wiatrem rozszalał moje emocje w środku i nie zamierza odpuścić, nawet po skończeniu książki. Chyba mnie nie lubi, skoro tak się znęca xD. 

,,Życie jest dla żyjących, nie dla martwych."

DWA TYGODNIE PÓŹNIEJ...

Bo właśnie tyle minęło od akcji w pierwszym tomie. Na Janie (statku) dochodzi do zamachu asasyna, w wyniku którego miał zginąć książę Nubrevny, Merik. Nikt nie wie, że przeżył, a on nie ma zamiaru wyprowadzać ich z błędu, poza tym wygląda... inaczej. Jak żywy trup, jego skóra jest zniszczona od pożaru, jego ciało nie wygląda tak jak kiedyś. Książę jest pewny, że wszystko przez jego starszą siostrę Vivię, która pragnie tronu. Za wszelką cenę chce znaleźć argumenty i dowody na to, że to właśnie ona dokonała zamachu na jego życie. Vivia z kolei musi uporać się z Wysoką Radą, by zechciała jej udzielić pozwolenia na przejęcie władzy. Stara się udowodnić członkom rady, że jest wystarczająco silna, by rządzić krajem. Po drodze spotyka ją wiele trudnych decyzji, które musi podjąć sama...

ROZDZIELONE WIĘZIOSIOSTRY I... KRWIODZIEJ

W poprzednim tomie Safi i Iseult zostały rozdzielone. Nie wiedzą na jak długo. Safi towarzyszy cesarzowej Marstoku w przeprawie przez morderczą dżunglę. Los ich nie szczędzi, po drodze wpadają w kłopoty i nie mają dokąd uciec. Polowanie się zaczęło, czas start. Każdy chce mieć potężną prawdodziejkę po swojej stronie, zatem w pościg ruszają piekielni bardowie, którzy zrobią wszystko, by ją dopaść i sprowadzić do Cartorry. Iseult zaś zdana jest na siebie. Lalkarka nie opuszcza jej w snach, a dziewczyna musi sobie jakoś radzić i uciekać przed rozszczepionymi, którzy podążają jej tropem odkąd puściła Lejne. Po drodze napotyka krwiodzieja i postanawia... zawrzeć sojusz. Aeduan zgadza się złapać więziodziejkę dla Corlanta, dlatego też podąża zapachem jej krwi. Gdy na nią natrafia zmienia, jednak zdanie i postanawia zgodzić się na sojusz, w końcu jego skradzione talary są warte więcej niż zlecenie Corlanta. 

Jakby co, nie są to duże spoilery, bo wszystkiego dowiadujemy się w pierwszych rozdziałach, a jakiś zarys akcji jest potrzebny ;).

BOHATEROWIE - CZYLI OGÓŁEM CO I JAK?

W poprzedniej części przeważały perspektywy Safi i Iseult, kilka rozdziałów było z perspektywy Merika i Aeduana. W tym tomie głos mieli wszyscy wymienieni oraz Vivia, siostra Merika i księżniczka Nubrevny. Rozdziały pisane były naprzemiennie, w wyniku czego ciekawość czytelnika została w pełni zaspokojona, bo mógł obserwować każdą z postaci i wiedzieć co się z nią dzieje, co w danej chwili przeżywa. Bardzo mi się to spodobało, autorka naprawdę się postarała z rozwinięciem bohaterów, co oczywiście jest ogromnym plusem. Perspektywa prawdodziejki, więziodziejki, wiatrodzieja, krwiodzieja i pływodziejki to naprawdę ciekawa historia. Mnie najbardziej satysfakcjonowały rozdziały krwiodzieja, bo w pierwszej części go bardzo polubiłam, a z tego co pamiętam nie było go tam za wiele, za to w tej części... Sama ekscytacja. Każda perspektywa w którymś momencie przybierała taki obrót, że nie da rady było wytrzymać z ciekawości. Jeśli jednak któraś była chwilami nudna, to inne za nią nadrabiały, więc równowaga została zachowana.

WARTKA AKCJA

Na samym początku miałam trochę problemy z wciągnięciem się w fabułę. Nie jest to wynikiem, że nie była ciekawa, tylko za wszelką cenę próbowałam sobie przypomnieć, co działo się w pierwszej części, bo jak mam być szczera, był długi odstęp czasu pomiędzy tomami w wyniku czego czytałam książkę troszkę dłużej, ponieważ w między czasie wertowałam pierwszy tom i próbowałam sobie przypominać co było, jednocześnie czytając drugi tom. Zeszło na tym, że nie wiedziałam do końca o co chodzi z nawiązaniami do jakiś tam sytuacji, a nie miałam wystarczająco czasu, by na nowo przeczytać pierwszą część. Nie stanowiło to jakiegoś ogromnego problemu, ale sprawiało lekki dyskomfort i zdezorientowanie. Co do fabuły, to jak dla mnie akcja była idealnie rozmieszczona, nie widziałam zgrzytów (o ile jakiekolwiek w ogóle były). Autorka spisała się na medal.

DETALE GRAFICZNE

W tym, jak i poprzednim tomie, znajdowała się mapka na początku książki co ułatwiało zobrazowanie sobie pleneru. Okładka książki podobała mi się tak bardzo jak poprzednia. Ta książka pochłonęła mnie tak samo jak poprzednia, nie mogłam się oderwać. Naprawdę przyjemnie i szybko się ją czyta. 

PODSUMOWUJĄC

Pierwszy tom był wspaniały, a ten... po prostu nie wiem jak mam go słowami opisać. Na pewno nie ma tu tendencji spadkowej, jak to często bywa przy drugim tomie, tutaj jest wzrost wszystkiego. Ta książka wyglądała też nieco inaczej od poprzedniej, bo czytelnik ma do czynienia, aż z pięcioma perspektywami. Nie jest to jednak przytłaczające, bo przez książkę się mknie bardzo szybko. Akcja jest rozłożona w taki sposób, że nie ma miejsca na nudę, jeśli jedna z perspektyw zaczyna robić się przewidywalna to inne nadrabiają za nią tak, że ten rozdział staje się po prostu chwilowym odpoczynkiem od napinającej się atmosfery. Autorka zadbała też o to, by bardziej rozwinąć głównych bohaterów (Safi, Iseult, Merik, Aeduan i Vivia). Graficznie książka nadal utrzymuje poprzedni poziom (idealnie cudowny). Jak dla mnie ta część jest jeszcze lepsza niż poprzednia. Jedynym minusem jest tylko to, że między tomami było dużo czasu przerwy (co jest zrozumiałe), jednak ciężej mi się czytało, bo nie do końca pamiętałam pierwszy tom. Jest to tak mały minus, że chowa się za całokształtem. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu, bo ten pozostawia po sobie tak dużą ciekawość, że nie da rady wytrzymać! Gorąco polecam!

OCENA: 10/10 (arcydzieło)

Za możliwość przeczytania książki przed premierą serdecznie dziękuję wydawnictwu:

PRAWDODZIEJKA | WIATRODZIEJ | KRWIODZIEJ

Macie zamiar przeczytać? Czytaliście pierwszy tom? I jak Wam się podobał? Czekam na Wasze komentarze ;).