[120] Martyna Senator ,,Z popiołów"

Już bardzo dawno nie czytałam takiej zwykłej, prostej i obyczajowej historii, podczas czytania uświadomiłam sobie jak bardzo mi tego brakowało. Tej nuty zwyczajności i normalności, świata codziennego, a nie samej fantastyki.

,,Czasami diabeł przybiera postać anioła tylko po to, 

żeby zwabić człowieka w sam środek piekła. "

SARA I MICHAŁ

Sara to studentka II stopnia (cokolwiek to znaczy), która mieszka w Krakowie wraz z przyjaciółką Kaśką. Jest to cicha dziewczyna skrzywdzona przez przeszłość. Dobrze znany motyw prawda? Ale spokojnie, nie jest tak źle. Pewnego dnia wracając z uczelni z opresji ratuje ją Michał, który jest barmanem i tak właśnie zaczyna się ich znajomość. W przypływie odwagi dziewczyna zgadza się zaśpiewać w podupadającym barze i... Wszystko toczy się dalej :). 

TRAGICZNA PRZESZŁOŚĆ, 

CZYLI DOBRZE ZNANY MOTYW W TEGO TYPU KSIĄŻKACH

Wydawałoby się, że takich książek jest masa i nie oszukując właśnie jest. Dołącza kolejna do tego typu. Ale jest coś co różni te książki: jedne Wam się spodobają, inne nie. W tym wypadku jestem pozytywnie zaskoczona, bo bardzo mi się spodobała. Może po części wynika to z faktu, że naczytałam się ostatnio za dużo fantastyki i jak na razie mam jej dość, albo z tego, że była naprawdę dobra. Ciężko jest mi to ocenić, ale opowiem Wam o plusach i minusach tej historii, to może sami wyciągnięcie wnioski. 

BOHATEROWIE

W sumie tutaj na głównym planie jest Sara i Michał, a na dalszym ludzie ich otaczający, więc nie będę się w to zagłębiać, tylko przedstawię Wam tą dwójkę. Sara jest małomówna, inteligenta i sprawia pozory osoby niewinnej, takie cichutkiej, skromniutkiej, a w rzeczywistości jest skryta i zamknięta w sobie. Czasami właśnie ta skrytość i trzymanie się tylko wyznaczonych zasad mnie irytowało, ale z czasem to się zmienia, bo Sara zaczyna się otwierać. Jeżeli chodzi o Michała to cechuje go wyjątkowa cierpliwość, troska i dobroduszność. Jest bardzo taktowny, wie kiedy nie należy ciągnąć tematu czy naciskać. 

TO COŚ

Jak już wspominałam nie wiem do końca co ta książka ma takiego fajnego, ale ma "to coś". Od jakiegoś czasu mam lekki zastój czytelniczy, nic do końca nie potrafi mnie wciągnąć, potrafię przerwać w najbardziej kulminacyjnym momencie, bo mnie nudzi. A tutaj? Obiecuję sobie przeczytać dwadzieścia stron, a kończę na stu. Sama nie wiem jak, ale czyta się ją błyskawicznie. Nie jest wymagająca, po prostu jest przyjemna i lekka, nie trzeba przy niej za dużo myśleć, próbować odgadnąć jakiegoś wątku kryminalnego czy zagadki, wszystko to nie występuje w niej. A mimo to ciekawi, interesuje.

STYL AUTORKI

Dam dam dam dammm... Kolejna książka polskiego, a właściwie polskiej autorki, którą przeczytałam i wiecie co? O dziwo żyję i nie mam ochoty tupać z rozgoryczenia i żalu nad słabym poziomem. Wcześniej w ogóle nie czytałam polskich książek, a ostatnimi czasy zastanawiam się o co mi chodziło, przecież natrafiam teraz na same dobre i co ważniejsze - polskie - książki. Jeżeli chodzi o tę powieść to styl jest milusi ( o ile w ogóle mogę tak powiedzieć... xD). Tak przyjemnie i szybko się czyta, że nie wiesz kiedy, a już kończysz lekturę. 

OPRAWA GRAFICZNA

Zastanawiam się czy kiedykolwiek doczepię się do okładek tego wydawnictwa. Serio. Jak na razie wszystkie trafiają w mój gust, jedna bardziej, drugie troszkę mniej, ale jeszcze nie było przypadku, że któraś całkowicie mi się nie spodobała. W tym wypadku jest tak samo. Okładka jak okładka, podoba mi się, ale to grzbiet skradł moje serce. Może wiecie, może nie, ale bardzo przykładam do nich uwagę, bo to właśnie je widać na półce, więc po prostu tym jestem oczarowana. Cudownie prezentuje się z innymi książkami! W środku zastaje nas cudowna estetyka, bo książka jest przyjemna dla oka. Perspektywy i rozdziały są wyraźnie zaznaczone, co wspomaga proces czytania.

PODSUMOWUJĄC

Z popiołów to naprawdę dobra obyczajówka. Sama nie wiem co ma w sobie, niby nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale ma to coś, co sprawia, że czyta się ją niesamowicie szybko! Jeżeli chodzi o bohaterów to w większej mierze ich polubiłam, było tam kilka irytujących cech, ale tak mało wychodzących na pierwszy plan, że nie zwróciłam na nie szczególnej uwagi. Książkę polecam fanom obyczajówek z trudną przeszłością bohaterów, albo osobom, które lubią lektury przyjemne w czytaniu. 

OCENA: 8/10 (rewelacyjna)

Za możliwość przeczytania książki przed premierą serdecznie dziękuję wydawnictwu:

Czytaliście coś autorki? Zamierzacie zapoznać się z tą książką? Co tam u Was nowego, czytacie coś ciekawego? :)