PERSPEKTYWY - GIRL VS. BOY

Po pewnej recenzji jakoś tak pytanie, które sobie zadałam tłukło mi się po głowie i pomyślałam, że w sumie jest to ciekawy pomysł na post, ale jak widać troszkę się do tego zbierałam, dlatego nawet nie pamiętam, która recenzja wywołała takie odczucia... Do rzeczy - pogadamy dzisiaj o perspektywach książkowych. Zacznę od scharakteryzowania obu grup... Strzeżcie się, bo post jest z przymrużeniem oka! ;)

A i jeszcze jedno, podawałam przykłady z książek, które czytałam, ale że nie chciałam się powtarzać, a nie którzy pasowali mi do kilku opcji, to zostawiałam ich tylko w jednej ;).

*obrazki pochodzą z grafiki Google*

Perspektywa kobieca zdecydowanie dominuje, ponieważ pojawia się w większości książek. Najczęściej wygląda to tak, że dziewczyna nie może być słabiutką beksą i jest tą narratorką, która ocala świat, albo jest tak odważna i silna, że jest głosem rebelii. Przykłady? Ruby z ,,Mrocznych umysłów", Katniss z ,,Igrzysk Śmierci", Tris z ,,Niezgodnej". Czasami wykreowana jest też jako wstydliwa dziewica, która nigdy nie miała dotyczenia z płcią przeciwną i kompletnie nie wie jak powinna się zachować, więc na jakiś podtekst od razu reaguje rumieńcem, zresztą jak na wszystkie słowa wypowiedziane z męskich ust. Przykłady? Tessa z ,,Aftera", Avery z ,,Zaczekaj na mnie". Postać kobieca dość często jest też kreowana na tą, która stwarza problem o nazwie trójkąt miłosny. Przykłady? Znowu Katniss z ,,Igrzysk Śmierci", Julia z ,,Dotyk Julii", Alicja z ,,Król kier", Lena z ,,Delirium". 

ZA CZY PRZECIW? Ciężko jest wybrzydzać skoro właśnie kobiece bohaterki dominują, mi najczęściej nie przeszkadzają i je lubię, choć przyznaję, że to one właśnie bywają też postaciami, które są najbardziej irytujące swoim myśleniem. Cóż zrobić? Trzeba to tylko zaakceptować, w końcu doskonale to rozumiem, sama jestem dziewczyną... ;D

Perspektywa męska to najczęściej ta, która nie szuka problemów tam gdzie ich nie ma, ale także ta, która jest na poziomie umysłowym licealistów, którzy chcą tylko "zaliczyć", a później zmienia ich ta jedna nieśmiała dziewica. Przykłady? Hardin z ,,Aftera", w pewnym sensie Cameron z ,,Zaczekaj na mnie''. Naprawdę rzadko kiedy mężczyźni są tworzeni na kogoś spokojnego, bez wianuszka dziewczyn i kaloryfera na brzuchu. Przykłady? Will z ,,Pułapka uczuć", Clay z ,,13 powodów", Michał z ,,Z popiołów". Postacie męskie często są kreowane na niemal młodych bogów - przystojni, z wyrzeźbionym ciałem i najczęściej aroganccy oraz pewni siebie. Przykłady? Jared z ,,Dręczyciel",  w pewnym sensie Jace z ,,Miasto kości", Daemon z ,,Obsydiana", Hunter z ,,Obsesji''. Najczęściej są to też postacie uprawiające jakiś sport. Przykład? Jack z ,,Rozgrywki". Czasami są też niebywale słodcy, że niemal czuć ten lukier, który po nich spływa. Są tacy mili i cudowni, że aż ciężko wytrzymać. Przykłady? Maxon z ,,Rywalek", Liam z ,,Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno". No i moi ulubieńcy, czyli mocno pokrzywdzeni przeszłością, która się za nimi ciągnie i ta jedyna szczęściara, dzięki której wychodzą na dobrych ludzi. Przykłady? Miles z ,,Ugly love", Rule z ,,Buntownika". 

ZA CZY PRZECIW? Zdecydowanie bardziej wolę książki z perspektywy mężczyzn. Bohaterowie mają bardziej logiczne myślenie i nie roztrząsają wszystkiego na malutkie kawałki. Może to też kwestia, że sama jestem dziewczyną i przyjemniej jest poznać myślenie płci przeciwnej niż irytować się typowo dziewczyńskim nastawieniem? 

Pojawiają się i książki, które posiadają dwie perspektywy. Zazwyczaj jest jednak tak, że jedna z nich dominuje mimo wszystko, ale ważne że są. Przykłady? Waverly i Marshall z ,,Wyśnionych miejsc", Cassie i Jack z ,,Rozgrywka", z tego co pamiętam to chyba Natasha i Daniel z ,,Słońce też jest gwiazdą". Czasami autorzy decydują się na bardzo fajny zabieg, który polega na tym, że jedna perspektywa odkrywa przeszłość, a druga teraźniejszość. Przykład? Tate i Miles z ,,Ugly love". Czasami po tym jak seria staje się hitem wychodzi dodatkowy tom, który jest przeciwną perspektywą od tej, która była przez całą serię lub w którymś konkretnym tomie. Przykłady? Tessa z ,,Aftera" i Hardin z ,,Before'', o ile dobrze pamiętam to Sky z ,,Hopeless" i Holder z ,,Losing Hope", Katy z ,,Obsydiana" i Daemon z ,,Oblivion", Avery z ,,Zaczekaj na mnie" i Cameron z ,,Zaufaj mi".

ZA CZY PRZECIW? Tutaj jestem zdecydowanie za, bo takie książki lubię najbardziej. Naprawdę fajnie się czyta, gdy autor od razu decyduje się na jedną książkę w której są naprzemienne perspektywy, czasami następuje to dopiero w drugim lub trzecim tomie, ale to też jest moim zdaniem mile widziane. Natomiast, gdy inna perspektywa wychodzi na samym końcu jako dodatek, też nie jest to szczególnie złe, bo wtedy decydujemy czy chcemy poznać inny głos czy nie. 

Nieźle się bawiłam przy pisaniu tego posta, zwłaszcza, że wyszedł tak naprawdę na spontanie. A Wy co myślicie? Jakie perspektywy najbardziej lubicie? Czytaliście coś z tych przykładów? Koniecznie dajcie znać w komentarzach, bo jestem strasznie ciekawa co Wy sądzicie!!!