[70] Tarryn Fisher ,,Margo"

Dosyć dziwnie się czułam po przeczytaniu książki, bo nie należy do gatunków, które czytam. Myślę, jednak, że było to bardzo ciekawe przeżycie. Do tego dochodzi fakt, że to moje pierwsze spotkanie z autorką. A kwestia ocen pozostaje dla mnie zagadką, bo nie wiem, czy książki, od których zaczęłam w tym roku są naprawdę tak dobre czy to kwestia tego, że jestem przeciążona i nie oczekuję niczego, a książka gwarantuje mi dużo emocji. Sama nie wiem, ale chyba na razie będą same pozytywne oceny, bynajmniej tak się zapowiada, co jest chyba dobre skoro trafiam na takie książki, ale powracam już do książki :).

,,Ból czyni z ludzi egoistów. Izoluje ich. 

Sprawia, że patrzą tylko do wewnątrz, nigdy na zewnątrz."

Margo jest całkiem inna od zwykłych nastolatek. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę na bardzo wczesnym etapie dzieciństwa. W końcu nie na co dzień ma się matkę będącą prostytutką, a do tego cierpiącą na depresję. Ojciec odszedł dawno temu, przynajmniej taką zna wersję... Nie ma co liczyć, na jakiekolwiek uczucie, bo jedynie co dostaje to suche rozkazy, o ile w ogóle matka raczy się do niej odezwać choćby jednym słowem. Swój dom nazywa pożeraczem. Jest rozpadającą się ruiną, czegoś co kiedyś zapewne było piękne. Na domiar złego mieszka w ponurym miasteczku, Bone. Charakteryzuje się wszystkim co najgorsze: ćpunami, alkoholikami, ludźmi stosującymi przemoc na dzieciach, a nawet mordercami czy byłymi więźniami. Czymś co jest dużo gorsze niż zwykła patologia. 

,,Ludzie chcą innego życia, ale dają się wciągnąć w to samo, którym żyli ich rodzice; 

w to samo miasto, tę samą biedę, te same zmagania. 

Potem mają własne dzieci i pamiętają obietnice, jakie sobie składali: że wyniosą się stąd w cholerę. Ale nie wynoszą się, bo to nie jest takie łatwe."

Dziewczyna jest świadoma swojego tragicznego położenia. Wie, że nie ma drogi ucieczki. Bone jest czymś do czego nie ważne po jak długim czasie, zawsze się wraca. To miejsce, które żyje w ludziach do szpiku kości. Nie ma wyjścia i musi żyć w tak pesymistycznej teraźniejszości. W pewnym momencie poznaje Judaha, chłopca, którego zna od dzieciństwa, jednakże nigdy nie odważyła się do niego odezwać. Jest nieco inny od reszty, nie chodzi o fakt, że porusza się na wózku inwalidzkim. On daje jej nadzieję, na lepsze życie, na spełnienie marzeń. Rozpala w niej iskierkę szczęścia i chęci dążenia do celu.

,,Smutek to emocja, której możesz zaufać. Jest silniejszy niż wszystkie inne. Przy smutku radość wydaje się chwilowa i niepewna. Smutek trwa dłużej, jest trwalszy i z taką łatwością zastępuje pozytywne uczucia, że nawet nie poczujesz zmiany (...)."

Ta książka nie pokazuje nam strasznym fikcyjnych potworów, pokazuje te prawdziwe, którymi są ludzie. Dostrzegamy coraz ciemniejszy mrok, gdy coraz bardziej zagłębiamy się w lekturę. Ma w sobie coś specyficznego, nie pozwalającego się oderwać. Pokazuje najbardziej brutalną prawdę o ludziach. Śledzimy każdą złą sytuację pojawiającą się w książce. Towarzyszymy Margo podczas śledztwa Nevaeh, małej dziewczynki, która zaginęła. Razem z dziewczyną przeżywamy wszystkie tragedie, które dzieją się cały czas. Historia toczy się bardzo szybko, a potem historia Margo wyrywa się spod kontroli... Nie sposób przewidzieć co zrobi i jak się zachowa główna bohaterka, ale jednego możecie być pewni, nie jesteście w stanie tego przewidzieć, nawet jakby wydawało się inaczej.

,,Każda zła rzecz, która się wydarza, przypomina ludziom coś, o czym próbują zapomnieć.
Kiedy jesteś bogata

 i widzisz coś takiego w telewizji, tulisz swoje dzieciaki i cieszysz się, że nie ciebie to spotkało. 
Kiedy jesteś z Bone, 
tulisz dzieciaki i modlisz się, żeby nie były następne. ''

Ogromnym plusem jest niecodzienne zakończenie. Gdy czytelnik jest w stanie sobie wszystko poukładać i przesądzić zakończenie, autorka nagle śmieje się i całkowicie krzyżuje mu szyki. Później pozostaje tylko doczytać co zgotowała w ostatniej części książki  z wielkim ,,O" na ustach. Myślę, że po skończeniu książki, nikt nie jest w stanie zwyczajnie o niej zapomnieć. Analizuje się wtedy każdą sytuacje i zastanawia czy historia mogła się skończyć inaczej oraz czy od początku były jakieś wskazówki pokazujące koniec. 

,,Księżyc jest zły, zazdrosny o słońce. 

Ludzie robią nikczemne rzeczy nocą, pod pustym spojrzeniem księżyca."

PODSUMOWUJĄC

Jest to książka brutalna i przerażająca, ale pokazująca jak wielka ciemność drzemie, w niektórych ludziach i jak bardzo jest źle, gdy pozwolą jej wyjść na powierzchnię. Margo jest specyficzną osobą i nie sposób przewidzieć jej zachowania czy tego co zrobi. Nawet jak z początku wydaje się być inaczej. Bone to przerażające miasteczko, które niejednokrotnie pokaże swą okrutną stronę. Przyznam,  że nie takiej książki się spodziewałam, ale bardzo cieszę się, że okazała się inna od moich przypuszczań, bo to czyni z niej wyjątkową i inną historię na tle pozostałych. Jest pełna zwrotów akcji, a także zachowań, które budzą najgłębszy lęk i przerażenie. Nie oznacza to jednak, że nie warto jej czytać. Moim zdaniem warto i to bardzo. Potrafi ogromnie wstrząsnąć i zszokować. No i jak tu nie wspomnieć o przepięknej okładce? W środku także jest estetycznie i przyjemnie. Gorąco polecam, a mówi to osoba, która stroni od thriller'ów. 

Moja ocena: 9/10 (wybitna)

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu: