[130] Carina Bartsch ,,Lato koloru wiśni"

Od dawien dawna mam tę książkę na liście do przeczytania. Bardzo chciałam ją przeczytać ze względu na jej charakterystyczny klimat. Od początku dałam jej łatkę, że to będzie książka w której się zakocham. A jak wyszło? 

,, - Wiesz co? Gdyby w słowniku były obrazki, obok słowa "dupek" znajdowałoby się twoje zdjęcie."

DRUGA SZANSA CZY TO NAPRAWDĘ ISTNIEJE?

Pierwsza miłość nie zawsze jest łatwa i kolorowa. Często jest ona nieodwzajemniona. O tym kilka lat temu przekonała się Emely, główna bohaterka. Teraz mieszka w Berlinie i studiuje literaturoznawstwo. Jej przyjaciółka Alex przeprowadza się w bliskim czasie do Berlina i tak dziewczyna musi zmierzyć się z kimś kogo nie widziała kilka lat, a okazało się, że był tak blisko... Na dodatek ten ktoś ma tak samo turkusowe oczy jak kilka lat temu, ale taki sam już nie jest... Jest zwykłym dupkiem, który myśli o jednym. Czy Elyas rzeczywiście jest inny niż był i czy zależy mu tylko na jednej nocy? Do tego dochodzi kwestia tajemniczego wielbiciela, który przysyła jej super-słodkie e-maile. 

WALKA NA SŁOWA - CZAS START

Jak się okazało recenzje nie były wyolbrzymione, w tej książce co chwilę są jakieś potyczki słowne, które najczęściej skłaniają do niekontrolowanych wybuchów śmiechu, nagłych rumieńców czy przewrócenia oczami nie jeden raz. Przyznam, że właśnie na tym książka najbardziej zyskuje, bo jej schemat nie jest tak oklepany jak mógłby się wydawać.

BOHATEROWIE

Szczerze powiedziawszy nie mam żadnych obiekcji. Polubiłam w szczególności Elyasa za jego cięty, arogancki i nieraz wstydliwy język. Czy kogoś to jeszcze dziwi? :'D Emely też była całkiem w porządku, choć czasem jej myślenie mnie drażniło, i serio ona niczego nie widziała (...)? 

NARRACJA I STYL

Bardzo spodobało mi się to, że narratorką jest Emely, bo często zdarzały się ironiczne sytuacje typu "serio ja tak pomyślałam?". Nie wiem czemu, ale nie sprawdziłam jaka jest oryginalna książka, ale po nieco ciężkim stylu domyślałam się, że jest niemiecka. Nazwisko autorki mi na to nie wskazywało, ale sprawdziłam to i okazało się, że nie myliłam się. Oczywiście nie miejcie mi tego za złe, bo nie mam nic do niemieckich książek, ale zawsze ich styl wydaje mi się nieco cięższy, co odczuwam czytając książki niemiecki autorów i w tym wypadku było tak samo. 

OKŁADKA I ŚRODEK

Jak mam być szczera to okładka kiedyś mi się podobała, a podczas powrotu do czytania po jakiejś przerwie nie mogłam na nią patrzeć wydawała mi się tak okropna, no cóż, żywy dowód na to jak gusta w ciągu lat się zmieniają. Co do środka to było naprawdę dobrze. I co dziwne, zaskoczył mnie pewien fakt. Rozdziały były tytułowane, co przyznam nie zdarza się dość często, a szkoda, wielka szkoda... W związku z czym pojawił się także spis treści, który także już nie występuje w nowszych książkach, czego też jest mi szkoda, bo jest to naprawdę fajne! Jedyne do czego mogę się doczepić to faktu, że jak na mój gust rozdziały były nieco za długie, bo dwadzieścia/trzydzieści stron spokojnie można by rozbić na kilka rozdziałów, co moim zdaniem szybciej by się czytało, ale to tak już abstrahując. 

WYJĄTKOWO COŚ INNEGO, CZYLI DWA DŁUŻSZE CYTATY

Nie chcę nikomu psuć zabawy przy czytaniu tymi dłuższymi fragmentami, więc umieszczę je tu, w osobnym akapicie. Może one Was przekonają, jeśli nie znacie książki, a jeśli znacie to będą miłym przypomnieniem.

#1

,,- Chciałaś wiedzieć, dokąd się wybieram - ciągnął.

- Nie. Szczerze mówiąc, w ogóle mnie to nie interesuje, a teraz oddaj Alex słuchawkę.

- By zaspokoić twoją ciekawość, króliczku, powiem, że idę tylko po mleko. Mogę?

Arogancki, głupi, bucowaty, bezczelny...

- Jak dla mnie możesz sobie kupić nawet krowę - wysyczałam.

- Zastanawiałem się nad tym, ale to niepraktyczne.''

#2

,,- No, nareszcie jesteś. Już myślałam, że nie wrócisz -wymamrotałam.

- Sorry, skarbie, gdybym wiedział, że na mnie czekasz, pospieszyłbym się.

To.

Nie. 

Była.

Alex.

- Tylko mnie nie bij! - przez niewielką szparę wgramolił się do namiotu.

- Spadaj stąd!

- Spokojnie!

- Jestem spokojna!''

PODSUMOWUJĄC

Lato koloru wiśni to dość schematyczna historia, którą wyróżnia sarkastyczne poczucie humoru i przepychanki słowne. Temat co prawda nie jest oryginalny, ale w tym wydaniu wypadł naprawdę dobrze i zabawnie. Lubię takie lekkie historie, więc jestem na tak. Co do bohaterów, to irytowały mnie nieco ich imiona (XD), a także wmawianie sobie na siłę pewnych rzeczy, przez główną bohaterkę, ale da się to przeżyć.

OCENA: 7/10 (bardzo dobra)

Czytaliście? Znacie? Zamierzacie? Dajcie znać :).