[147] Aleksandra Polak ,,Perłowa Dama"

Pierwszy tom ukazał się w październiku tamtego roku, więc dość sporo czasu było, by dobrze się zastanowić czy chcę czy nie chcę przeczytać drugi tom, który swoją premierę miał w kwietniu. Czasami mam tak, że po przeczytaniu książki dopiero po bardzo długim czasie stwierdzam, że oceniłam ją za łagodnie, a powinnam być surowsza. Tak było w przypadku pierwszego tomu. Dałam mu ocenę dobry (6/10), gdzie już jakiś tydzień później dostałby ocenę może być lub słabej (czyli według moich kryteriów 4/10 lub 3/10). Zadziwiające, prawda? Dlatego ani chwili nie wahałam się umieszczając ją w top najgorszych książek ubiegłego roku. Nie miałam złudzeń, że kolejny raz nie będę marnować czasu na historię Circus Lumos. Jak widać tak długi czas potrafi zmienić zdanie kilkaset razy, dlatego teraz mam dla Was recenzję drugiego tomu... 

,,Nikt nie jest zawsze bezpieczny. Na każdego czyhają niebezpieczeństwa. 

Nie da się żyć w kokonie. "

W PODZIEMIACH HADESU...

W poprzednim tomie akcja skończyła się na porwaniu Alicji i uwięzieniu jej w Hadesie. W tym właśnie momencie rozpoczyna się kolejny tom. Główna bohaterka tkwi w więzieniu, a że książka pisana jest tylko jej perspektywą to nie mamy bladego pojęcia co dzieje się poza podziemiami, możemy obserwować jedynie jej przeżycia. I tak właśnie widzimy jako takie sprzymierze, które Alicja usilnie próbuje zbudować z Tristanem, złym bratem bliźniakiem Hadriana. 

CIĄG DALSZY... NASTĄPI

Nie chcę za bardzo ciągnąć co będzie dalej, bo to żadna przyjemność wiedzieć wszystko, dlatego zdradzę Wam tylko tyle, że cała akcja nie będzie dziać się tylko w Hadesie, żebyście nie myśleli, że o tym jest cała książka. Nastąpi jeszcze wiele ciekawych momentów, ale chyba głównie idziemy w stronę odkrywania sekretów i tajemnic, które swoją drogą są naprawdę efektowne i budzące miliony pytań ;).

BOHATEROWIE

Powróćmy do tej ALICJI, która tak strasznie irytowała mnie w pierwszym tomie, a zwłaszcza jej ciągle w pełnej wersji imię. W tym tomie jest o wiele lepiej, nie wzbudzała mojej irytacji i nawet prawie, z naciskiem na "prawie", nie irytowało mnie jej imię. Mam wrażenie, że autorka naprawdę tym razem nieco poważniej podeszła do swojego zadania, co widać przy lepszej kreacji głównych bohaterów. Może nie ma jakiejś wielkiej, pozytywnej przepaści, ale widać te małe kroczki dające lepsze zmiany. Bardzo spodobał mi się Tristan, ci co mnie znają, raczej wiedzą, że ciągnie mnie do czarnych charakterów, więc w sumie to nic nowego. Dlatego od teraz oficjalnie jestem #teamTristan, a wszystko dzięki temu, że autorka sprawiła, że pojawił się na kartach książki naprawdę sporo razy, nie to co w pierwszym tomie, gdzie jego imię było z dwa razy wymienione.

FABUŁA, CZYLI POPRZECZKA NA SZCZĘŚCIE POSZŁA W GÓRĘ

Nie będę ukrywać, że pierwszy tom po prostu wieje nudą. Do 3/4 całej historii, jest to zwykła i nieciekawa obyczajówka w której nie dzieje się nic fajnego z malutkimi wyjątkami. Magia pojawia się tak nieudolnie i tak nijako, że historia nie jest najlepsza. W tym tomie zaś czuć już od pierwszych kart magię. Może nadal nie jest jej jakoś mega dużo, ale przybrała naprawdę ciekawą formę. Widać też, że autorka chciała w tym tomie jednak nadrobić braki poprzedniego, stąd wyczekiwana aura tajemniczości w końcu się pojawia, a także znajdzie się miejsce na nieco napięcia i lekką szczyptę humoru!

DRUGI TOM - LEPSZY?

Moim zdaniem drugi tom jest o wiele lepszy niż pierwszy. Wstęp tej historii można spokojnie pominąć, serio. Sama nie pamiętałam z pierwszej części nic, nie odświeżyłam jej przed tą historią i co prawda paru rzeczy nie rozumiałam, bo zwyczajnie ich nie pamiętałam, a były nawiązaniem do czegoś. Mimo to uważam, że ta historia o wiele lepiej prezentuje się właśnie bez tego felernego pierwszego tomu. Teraz to dopiero ona ma potencjał i cieszę się, że dałam drugą szansę autorce, wierzę, że trzeci tom będzie lepszy i obym się nie zawiodła. 

OPRAWA GRAFICZNA

Ta okładka podoba mi się dużo bardziej niż poprzednia, jest żywsza, weselsza i piękniejsza. Cieszę się, że styl w środku został zachowany i przed każdym rozdziałem mamy wzory gałązek/liści/fresków (?). Mniejsza o to, po prostu naprawdę fajnie to wygląda i dodaje uroku!

PODSUMOWUJĄC

Perłowa Dama to zdecydowanie lepsza historia niż ta przedstawiona nam w pierwszym tomie. Od razu mamy ciekawą akcję i co ważne, magiczną, w pierwszym tomie właśnie tego mi zabrakło, dlatego wiało straszną nudą. Widać, że debiutująca autorka podnosi swoją poprzeczkę, bo ten tom jest dowodem jej ciężkiej pracy. Cieszę się, że zdecydowałam się dać jej drugą szansę, bo ta historia to już jest coś. Nie mogłam się od niej oderwać i skończyło się tym, że czytałam ją do czwartej nad ranem, by tylko poczuć się rozczarowaną tak fantastycznym końcem i teraz naprawdę wyczekiwać z niecierpliwością kolejnego tomu, który na pewno przeczytam! 

OCENA: 7/10 (bardzo dobra)

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu:

Czytaliście pierwszy tom? Macie zamiar dać drugą szansę i przeczytać tę historię? Ja uważam, że warto, ale decyzja należy do Was ;)!