[111] Adam Faber ,,Kroniki Jaaru. Księga Luster"

Na samym początku nie chciałam czytać tej książki. Nie lubię porównywania, a ta ma niebywale wysoką poprzeczkę, bo przyrównana została do Harry'ego Potter'a, co z góry skazało ją na klęskę. Nic nie pobije HP, nic i nikt. Ale książce dałam szansę i gdyby nie ten nieznośny fakt, odebrałabym ją nieco inaczej... 

,,- Nie wiesz, jak być przynętą? To najprostsze ze wszystkich działań. 

Siedzisz tylko, nic nie robisz i czekasz, aż pojawi się ktoś, kto chce cię zamordować."

MAGIA, A CO TO?

Kate Hallander to szesnastolatka, która mieszka u cioci w Londynie. Pewnego dnia jej uwagę przykuwa piękny kamień z gablotki sklepu... I nagle jej życie już nie jest takie jak było kiedyś, zostaje wciągnięta do świata magii, w który do wczoraj nie wierzyła. Księga Luster, którą otrzymuje przysparza jej pewnego problemu, mianowicie urok miłosny nie zadziałał, a właściwie zadziałał, ale nie tak jak trzeba... W wyniku zdarzeń dziewczyna trafia do magicznej krainy, zwanej Jaarem.

FER I KŁOPOTY

Każda wiedźma posiada swojego fera, baśniową istotę, która ma jej służyć na drodze magii. Fion ciągle eksperymentuje, ale nie jest w najmniejszym stopniu dobry w magii. Co gorsza stosunki z jego ojcem robią się coraz bardziej napięte. Opuszcza dom, by odnaleźć swoją czarownicę, która pomoże mu stać się godnym ferem, ale niefortunnie trafia w ręce niebezpiecznej nimfy, Erato. 

BOHATEROWIE

Katy była mi dość obojętna, niby była główną bohaterką, ale jednak nie czułam "jej". Z Fionem było już trochę lepiej, choć jak mam być szczera to bawiła mnie jego naiwność. Co do niebezpiecznej nimfy to została wykreowana całkiem nieźle. Drugoplanowi bohaterowie chyba bardziej mi się spodobali niż Ci główni. Jakoś nie mogłam złapać tej więzi z nimi. 

STYL I FABUŁA

Styl autora jest dość prosty, łatwy i bardzo, bardzo szybko się czyta powieść. Ogólnie rzecz biorąc byłam przekonana, że książka jest zagranicznego autora, a tu bum! Niespodzianka! Bo okazało się, że jest polskiego pisarza. Przechodząc do fabuły. Jak dla mnie było okej, czasami niektóre rzeczy mi się nudziły lub dłużyły, ale ogólnie było naprawdę w porządku. Jaar został ciekawie opisany, choć mi troszkę zabrakło tej magii, było jej stanowczo za mało! Mam nadzieję, że w kolejnych częściach będzie lepiej :).

OPRAWA GRAFICZNA

Cudowna! Na zewnątrz, jak i w środku. Nie da rady się napatrzeć. Nie przepadam za książkami w twardej oprawie, ale dla tej robię wyjątek, bo nie wyobrażam jej sobie w miękkiej wersji. W takiej sprawuje się idealnie, dodaje jej to charakteru. Okładka także bardzo mi się podoba :). A te lekkie wypukłości, no piękne! Naprawdę! W środku natomiast podzielenie na trzy części też było bardzo estetyczne, bo nie były to zwykłe szare napisy, a po prostu czarno-biała wersja okładki - jak najbardziej na plus. 

TAK CZY NIE?

W sumie sama nie wiem. Wiele mi się podobało, ale było też kilka rzeczy, które mojej aprobaty nie zyskały. Mimowolnie przymknęłam oko, gdy dowiedziałam się, że książka jest debiutem pana Fabera. Zawsze lubię dawać szansę nowym autorom i ich historią, więc cieszę się, że i tym razem tak się stało. Co do tego co mi się nie spodobało, to wspominałam już o tym braku magii, a mam też wrażenie, że książka jest skierowana do nieco młodszych odbiorców (4-6 podstawówki). W pewnym sensie wydała mi się infantylna. 

PODSUMOWUJĄC

Kroniki Jaaru. Księga Luster to całkiem ciekawy debiut. Jedyne co go może nieco skreślić to nieznośne porównanie do Harry'ego Potter'a, ponieważ stawia to zbyt wysoką poprzeczkę, a ta książka niestety nie jest w stanie jej przeskoczyć (i wątpię by jakakolwiek by była). Były plusy i były minusy. W ogólnym rozrachunku spodobała mi się, choć zabrakło mi tej magii, było jej stanowczo za mało, więc liczę, że w drugim tomie będzie lepiej, no i mam wrażenie, że książka jest skierowana do nieco młodszych odbiorców. Przyjemnie i szybko się ją czyta, więc mimo wszystko polecam, bo może komuś się spodoba. 

OCENA: 5/10 (przeciętna)

Czytaliście? Zamierzacie? Czekacie na drugi tom? Dajcie znać co sądzicie ;)