[112] Rebecca Donovan ,,Co, jeśli..."

Zastanawialiście się kiedyś, co by było gdybyście zrobili coś inaczej? Wybrali inne rozwiązanie problemu? A może dali komuś drugą szansę, albo przeciwnie zabrali ją? Jakby Wasze życie wyglądało, gdybyście wybrali inną ścieżkę? Jak jeden mały wybór mógłby zmienić Wasze życie? Jak czasami zła podjęta decyzja mogłaby zmienić drogę, którą kroczycie? Takie gdybanie najczęściej do niczego dobrego nie prowadzi, bo zapędza nas w kozi róg i zaczynamy zastanawiać się wtedy nad wszystkimi dobrymi i złymi decyzjami i to co później mogłyby skutkować. Zadręczanie się tym nie ma najmniejszego sensu, bo nie jesteśmy w stanie tego przewidzieć. Dzisiaj opowiem Wam o książce, która może w Was wzbudzić takie dziwne pytania, na które nie znacie odpowiedzi. 

,,Nawet jeśli się udaje, że nic się nie stało, wciąż jest to tak samo realne."

CO, JEŚLI...

Cal, główny bohater książki jest studentem. Obecnie mieszka w Crenshaw, czyli tysiące mil od domu. Nigdy nie zapomniał o Nicole, jednej ze swoich najlepszych przyjaciółek z dzieciństwa, która kilka lat temu zniknęła z jego życia. I tak dziwnym trafem spotyka ją właśnie w obecnym miejscu zamieszkania. Daleko od domu. Tylko, że to nie jest Nicole. Nazywa się Nyelle. Wygląda zupełnie jak ona, ale zachowuje się całkowicie inaczej, jest pełna życia, radosna i szalona, a tamta dziewczyna, którą pamięta była udoskonaleniem perfekcji, opanowania i nieśmiałości. Chłopak bardzo chce dowiedzieć co się stało, że stała się kimś innym, jeśli ona to ona...

GŁÓWNY BOHATER TO CHŁOPAK

W pewnym sensie mnie to zaskoczyło, wynika to pewnie z faktu, że najczęściej książkę oglądamy oczami dziewczyny. Muszę przyznać, że ja nie pamiętam kiedy ostatni raz czytałam książkę, gdzie właśnie książka jest cała z perspektyw chłopaka. Dość dziwnie się czyta taką książkę, ale na pewno ciekawie, bo w końcu nieco urozmaicenia zawsze jest mile widziane. 

NIGDZIE SIĘ NIE SPIESZYSZ

Książka została napisana w taki sposób, że choćbyś nie wiadomo jak bardzo pragnęła znać już całą prawdę o tym co się wydarzyło, to i tak musisz czekać do samego końca. Nie jest tak, że na wstępie już wszystko się wyjaśnia. Autorka dawkuje nam wszystko. Z dziwnego powodu mnie to irytowało, bo chciałam od razu wiedzieć wszystko. Tak się po prostu nie dało. Przez to czytało ją się jak najszybciej ze względu na prawdę. 

MĘTLIK, MĘTLIK I... M Ę T L I K

Sama nie wiem co mam powiedzieć o tej książce. Na pewno dobrze poznaje się ją samemu i odkrywa wszystko po kolei bez zbędnej znajomości fabuły, dlatego też nie chcę za wiele pisać, ponieważ nie mam zamiaru spoilerować Wam wydarzeń być może istotnych. Największe pytanie podczas czytania brzmi: "co, jeśli... Nicole to Nyelle? co, jeśli... Nyelle nie jest Nicole?". Na to pytanie odpowiecie sobie sami. Zapewne będziecie (jak ja)  z góry odpowiadać na to pytanie, ale uprzedzam, że nie jest takie łatwe, autorka nagina coraz bardziej wszystko tak, że zaczynasz wątpić  w postawioną teorię.

BOHATEROWIE I STYL

Może zacznę od tego drugiego, bo chyba mniej o tym napiszę. Jeśli chodzi o styl, to wydawał się w porządku. Poza tym autorka zaznacza, że książka została napisana w taki sposób, że przy kolejnym czytaniu dostarcza całkowicie innych emocji. Ja akurat nie zamierzam tego sprawdzać, bo za tym pierwszym razem jakoś nie za wiele czułam. Byłam bardziej obojętna niż chciałabym przyznać, co mnie trochę dziwi. Co do bohaterów to... Cal był znośny, czasami mnie irytowało to, że nie był dociekliwy, ale rozumiałam to i byłam w stanie znieść. Urywki przeszłości zresztą wiele zaspokajały moje ciekawskie pędy, więc jakoś dawałam radę. Co do Nyelle, to mówię nie. Była jak na mój gust strasznie irytująca, niby szalona, ale w rzeczywistości zastanawiałam się co jest z nią nie tak. Irytowało mnie to jej zachowanie małego dziecka i te głupie pomysły, w których ani przez chwilę nie myślała o konsekwencjach, a musicie wiedzieć, że była studentką. Dlatego tak bardzo uważam, że jest zachowanie nie było adekwatne do wieku, i właśnie d l a t e g o tak bardzo mnie to irytowało. 

PODSUMOWUJĄC

Co, jeśli... to książka dość specyficzna, wywołująca dziwne pytania, na które nie ma odpowiedzi. Dość inaczej mi się ją czytało, dlatego, że głównym bohaterem jest chłopak, co ostatnio często się nie zdarza. Autorka dawkowała wszystkie wydarzenia i stopniowo z każdą kartką dowiadywałam się czegoś nowego, w pewnym sensie mnie to irytowało, bo jakoś w tym wypadku nie byłam zbyt cierpliwa. Styl pisania jest dość w porządku, choć i tak podeszłam do niego dość obojętnie. Nie zauważyłam nic charakterystycznego. Towarzyszy mi mętlik po skończeniu tej książki. Nie zachwyciła mnie, ale też nie była zła. Jedynym minusem, który mi się nasuwa jest Nyelle. Strasznie nie odpowiadało mi jej zachowanie. Jeżeli macie ochotę to przeczytajcie, ale za szczególnie też nie polecam.

OCENA: 5/10 (przeciętna)

Czytaliście? Zamierzacie? Znacie twórczość autorki, bo to moje pierwsze spotkanie z nią i muszę przyznać, że nie wypadło tak jakbym chciała... :/ Gdyby nie fakt, że wygrałam ją kiedyś w konkursie, to sama nie wiem, czy bym ją przeczytała, te kolory okładki nie przyciągają...

P.S. Mam chyba dobrą wiadomość. Ten weekend cały spędzę w domu, więc liczę, że uda mi się nadrobić zaległości na blogu, a także odwiedzić Was ^^. A teraz zmykam uczyć się na angielski, bo jutro mam kartkówkę... W dodatku przeczuwam, że z matmy też coś będzie :o...