[61] Amber Smith ,,Co mnie zmieniło na zawsze"

Każdy z nas ma swój życiowy bagaż doświadczeń, jeden jest większy, cięższy, a inny mniejszy i lżejszy. Bardziej ważny lub mniej, ale jakiś tam jest. Czasami myślę sobie, że życie potrafi być ciężkie dla jednych, a zbyt lekkie dla innych. Wręcz niesprawiedliwe. Niestety takie jest życie, ale ta wiedza nie pomaga, niczego nie ułatwia. Los potrafi nas zaskoczyć, najczęściej w najmniej spodziewanym momencie. 

,,Miało być prosto, miało być łatwo i nieskomplikowanie, ale w ciągu jednej nocy zmieniło się to w kręty, niemożliwy do przejścia labirynt. Zgubiłam się w nim.''

To nie liceum ją zmieniło. To gwałt.

Bardzo dużo rzeczy, które dzieją się w naszym życiu mają wpływ na to kim się stajemy. Czasami wystarczy tylko pięć minut, by zniszczyć komuś życie. Przecież w ogólnym rozumieniu to taka mała cząstka czasu. Pięć minut może nie wystarczyć na drzemkę, być za krótkie, ale te same pięć minut może się dłużyć w oczekiwaniu na coś. Taka dziwna miara, niby te same pięć minut, a jakaż ogromna dzieli je różnica.

Eden stała się kimś innym niż była. Na zawsze. Wszystko co wydawało jej się prawdą jest kłamstwem. Osoby, które kochała zaczynają budzić jej nienawiść. Zmienia się w zranioną osobę pod pozorem twardzielki. Doskonale wie, że powinna powiedzieć o tym co się zdarzyło, ale groźby naprawdę potrafią być bardzo skuteczne, zwłaszcza dla młodych osób... Wydaje się nam ludziom, że trudno jest coś takiego ukrywać, że trudno o tym nie mówić głośno. Ale kim my jesteśmy by oceniać taką osobę? Kto wie jak sami zachowalibyśmy się na jej miejscu? Ja zawsze zanim kogoś ocenię staram się postawić w jego sytuacji, ale nie da rady przewidzieć pewnych zachowań w sytuacjach kryzysowych, miażdżących swoją siłą. 

,,Wymyślam się na nowo. Wszyscy wokół to robią.''

Eden przemienia się nie do poznania. Dąży do niezbyt pochlebnych powodów popularności, jednak w środowisku chłopców jest to jak najbardziej na miejscu, w dziewczynach zaś budzi nienawiść. Nalepka jaką dostaje jednak całkiem jej odpowiada i idzie w zaparte, będąc coraz to odważniejsza i coraz bardziej zuchwała. 

Są jednak momenty ściągające ją do rzeczywistości, jak Josh, jeden z najpopularniejszych chłopaków ostatnich klas... Czy dziewczyna będzie w stanie być normalna? Czy pozwoli przeszłości sobą kierować? I najważniejszy czy ktokolwiek dowie się prawdy? 

,,Bo teraz już nie pamiętam, gdzie kończą się kłamstwa, a zaczynam się ja. Linie są rozmyte. Wszystko nagle stało się takie poplątane, takie szare, takie niezdefiniowane.

 Jedyne, co wiem, to to, że sprawy nie poszły zgodnie z planem. Plan był taki, że mi się poprawi, poczuję się lepiej, że osiągnę to z użyciem wszelkich dostępnych mi środków.

 Ale nie czuję się lepiej. Czuję się pusta. Ciągle pusta i uszkodzona.''

Główna bohaterka jest osobą irytującą aczkolwiek jednocześnie wzbudzającą litość i smutek. Denerwowało mnie czasami jej zachowanie, gdy potrafiła w sekundę przejść z jednego zachowania do drugiego, sprawiającego innym ból. Jednak jestem w stanie zrozumieć przyczyny jest postępowania, ponieważ każdy jest osobną jednostką, każdy radzi sobie inaczej. Myślę, jednak, że krzywda nie daje nam pozwolenia na krzywdzenie innych w jakikolwiek sposób, raczej powinna działać odwrotnie, powinna uczyć, że nie wolno nam się stać taką samą osobą jak ta, która nas skrzywdziła. Trzeba umieć panować nad emocjami, co główna bohaterka próbowała robić, jednak nie zawsze z widocznymi skutkami, ale wiedza, że próbowała, starała się sprawia, że jestem w stanie ją tolerować i akceptować.

,,Naprawdę zaczynam lubić ciszę. Została moją sojuszniczką. Rzeczy dzieją się w ciszy.

 Jeśli nie pozwolisz, żeby cię raniła, może uczynić cię silniejszą, zostać twoją niemożliwą do przebicia tarczą.''

Powieść napisana jest w fajny sposób, podzielona na cztery części, czyli cztery klasy liceum. Jak zawsze kłaniam się nisko co do oprawy graficznej i eleganckiego wnętrza, ponieważ wydawnictwo naprawdę przykłada dużą wagę do szczegółów i przyznam, że nie po raz pierwszy jestem pod wrażeniem. Co do samej książki to myślę, że daje do myślenia i pomaga nam zrozumieć osoby dogłębnie zranione, próbujące stać się kimś innym, kimś twardszym, silniejszym. Historia jest niezwykle pouczająca pod względem psychologicznym. Rozumowanie Eden czasami bywa bardzo irracjonalne, jednakże trzeba pamiętać, że jest ona skrzywdzoną nastolatką. Młodym osobom bardzo ciężko przychodzi akceptowanie tak bolesnych chwil życia, więc najczęściej wypierają je, a te zaś wracają ze zdwoją siłą, jakby odbite od ich własnej barykady. 

Moja ocena: 7/10 (bardzo dobra)

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję wydawnictwu: