[64] J.K.Rowling ,,Harry Potter i Insygnia Śmierci"

Finałowa część przygód Harry'ego i jego przyjaciół. Starcia z najstraszniejszym czarnoksiężnikiem, Voldemortem. To wszystko zawiera jedna książka. Ale uczucia po jej przeczytaniu wychodzą poza granice możliwości. Ta książka potrafi zniszczyć, strzeżcie się.

,,Nie żałuj umarłych, Harry, żałuj żywych, a przede wszystkim tych, którzy żyją bez miłości."

Nadchodzi straszny okres dla świata czarodziejów, ale także dla zwykłych mugoli. Voldemort powrócił, ale teraz zaczyna być coraz groźniejszy. Dumbledore nie żyje, więc kto go powstrzyma przed zrujnowaniem świata i chęcią władzy? Czy znajdzie się odpowiednia osoba wśród zdrajców? Nikt już nie czuje się bezpiecznie. A Harry wie, że grozi mu największe niebezpieczeństwo od czasu kiedy udało mu się przeżyć jako dziecko. Postanowił nie wracać do Hogwartu, ponieważ musi wykonać misję, która może ocalić wszystkich. W poszukiwaniu horkruksów pomogą mu jego najlepsi przyjaciele, Ron i Hermiona. Jednak czy uda im się w porę odnaleźć i zniszczyć wszystkie?

,,To dziwne, ale kiedy człowiek się czegoś boi i oddałby wszystko,

 byle tylko spowolnić upływ czasu, czas ma okropny zwyczaj przyspieszania swego biegu.''

Harry wraz z przyjaciółmi zmuszony jest opuścić bezpiecznie schronienie, po to, by ukrywać się. Świat stał się dziwnie niebezpieczny, pośród sprzymierzeńców Czarnego Pana, czyli śmierciożerców, a także dziwnych innych popleczników. Podczas niebywale ciężkiej i niebezpiecznej przygody, przyjdzie także czas na prawdę. O nim, o Dumbledore'u, o Snape'u i o wielu innych. Kto jest wrogiem, a kto sprzymierzeńcem? Czy jest jeszcze ktoś kto chce mu pomóc?

,,Czuł, że wciąż błądzi w ciemności: wybrał drogę, ale wciąż oglądał się za siebie,

 zastanawiając się, czy nie odczytał źle znaków, czy nie powinien pójść inną drogą.''

I wreszcie czym są Insygnia Śmierci i czy naprawdę istnieją? Czy Harry'emu uda się spełnić misję zanim przydarzy się coś niebezpiecznego? Czy przyjaciele będą w stanie mu pomóc? Jaki sekret kryli ludzie, których znał? Jaką rolę odegrają wrogowie w tym wszystkim? Co się stanie, gdy będzie zmuszony stanąć twarzą w twarz z Sami-Wiecie-Kim? Czy jest szansa na szczęśliwe zakończenie?

,,Łzy popłynęły, zanim zdołał je powstrzymać, gorące, lecz natychmiast zamarzające na twarzy, ale cóż za sens ocierać je, albo udawać, że nie płyną?"

Finałowa część. Tak jak wspominałam wywołała lawinę emocji. Nie byłam w stanie zaszufladkować swoich emocji, ponieważ starały się za wszelką cenę mnie przytłoczyć i przyznam szczerze, że w większości im się to udawało. Wyszły poza schemat i nic nie było w stanie ich powstrzymać. Ta książka jest cudowna, ale w takim samym stopniu okropna. Nie wiedziałam co miałam podczas czytania ze sobą zrobić. Nie starczy mi liter w alfabecie, aby przekazać Wam swoje emocje, czy to jak bardzo mi się podobała. Z bólem serce muszę powiedzieć, że przykro mi, że ta seria kończy się... Jest mi tak strasznie źle z niektórych działań, czy sytuacji, że mam wrażenie, że za chwilę wybuchnę. Co mam zrobić? Jak mam dalej żyć, kiedy ta książka pogruchotała mnie na kawałki? Jestem święcie przekonana, że ta książka powstała tylko po to, aby po jej przeczytaniu umrzeć na kaca książkowego. Ja nie wiem, co zrobić i jak się zachować. Myślałam, że to książka dla dzieci. Strasznie mi wstyd, że tak się myliłam. Jestem pewna, że niejeden dorosły pokochał tą historię bardziej od małego dziecka. A ja? Cieszę się, że ją przeczytałam i pokochałam. Wiem, że będę do niej wracać, bo pozostanie moją cząstką. No bo jak by nie patrzeć uczy najważniejszych wartości w życiu, czyli dobra i zła, miłości, przyjaźni, lojalności etc.

Moja ocena: 10/10 (arcydzieło)

Ta książka nie mieści się w skali ocen, bo wychodzi poza schemat!