[123] Estelle Maskame ,,Wróć, jeśli masz odwagę"

Nie mogłam się doczekać, aż będę mogła zacząć czytać tę książkę. Wydawała mi się taka typowo młodzieżowa, do tego bardzo chciałam poznać styl pani Maskame, ponieważ mam miałam w planach przeczytać jej serię Dimily. Jak już możecie się domyślić, nie wyszło tak jak chciałam...

ŁATWIEJ JEST ZACHOWAĆ DYSTANS NIŻ BYĆ BLISKO

MacKenzie to dziewczyna, która wybrała dystans. Rok temu zdarzył się wypadek podczas którego rodzice jej chłopaka Jadena i jego siostry Dani (bliźniacy) zginęli. Od tego czasu życie im się zawaliło, a co z Kenzie? Dziewczynie, która była im bliska? Nie wiedziała jak się zachować w ich sytuacji, jak z nimi rozmawiać, więc odeszła, po prostu. Bez żadnego pożegnania przestała się do nich odzywać, przebywać w ich towarzystwie, a nawet obsesyjnie ich unikać. Aż pewnego momentu stwierdza, że nie można wiecznie uciekać i postanawia zrobić pierwszy krok... Jak zostanie to odebrane? Czy jest szansa na powrót? 

muli, Muli, MULI, MU-LI! 

Szczerze powiedziawszy sama nie wiem co mam napisać o tej książce. Nie spodobało mi się nic. Styl mnie drażnił i nie potrafił wciągnąć. A bohaterowie wprowadzali do obojętności, nie żadnej furii, czy radości, ale obojętności. Nic nie czułam, nic. A to jeszcze gorsze niż złość. Wydali mi się nijacy, płascy. Ich historia głupia. Po prostu głupia. I tak właśnie doszłam do wniosku, że od autorki będę się już na zawsze trzymać z daleka. Co dziwne jest to pierwsza książka tego wydawnictwa, która aż tak mnie zawiodła, no ale cóż, zawsze jest ten pierwszy raz, poza tym nie wszystko każdemu się spodoba...

TRZY TYGODNIE - DALEJ ZA MAŁO?

Dokładnie tyle męczyłam tę książkę (jak nie więcej, bo straciłam rachubę czasu). I wiecie co? Nie byłam i nie jestem w stanie dojść do końca. Pozwólcie, że nakreślę Wam nieco sytuację. Nie chodzi mi o marudzenie. Nauczyciele wściekli się ponieważ semestr wyjątkowo szybko się kończy, także zawalona jestem wszystkim. Serio, nie mam czasu na nic. Ledwo wyrabiam się ze wszystkim do szkoły, a czasem i nie, a wyobraźcie sobie jakbym miała wpleść czas na czytanie. Teoretycznie nie jest niewykonalne, ale jak wyobrazicie sobie denną historię, która Was zamula i fakt, że jesteście zmęczeni i nie macie ochoty o niej myśleć, a co dopiero wracać do czytania jej, stawia Was w sytuacji, że odkładacie to w czasie, mając nadzieję, że ona sama się przeczyta, albo po prostu okaże głupim żartem, ale nie, ona dalej tkwi uparcie na półce, a w Was dalej tkwi cholerne poczucie winy, że jej nie czytacie, bo w końcu jest od wydawnictwa. I następuje przełomowy moment, jest weekend w końcu macie chwilkę dla siebie i przekonujecie siebie, że na pewno przez całe to zmęczenie historia wydawała Wam się słaba, ale teraz jesteście pełni sił i jako takiego optymizmu, więc zaczynacie czytać. Mija trzydzieści stron, a wy zastanawiacie się dlaczego nie jest super. Przecież jesteście pełni energii, a książka zaczyna mulić i mulić. I dość! Stwierdzacie, że trzy tygodnie poszły się rypać za przeproszeniem, a wy i tak nie jesteście w stanie jej skończyć. Po prostu. Nie trafia w Wasz gust, irytuje Was itp. itd. Dlatego następuje przełomowy moment w Waszym życiu, do którego nigdy wcześniej nie doszło - w jednej trzeciej przeczytanej książki rezygnujecie z całkowitego jej skończenia. Od tak. Stwierdzacie, że szkoda kolejnych trzech tygodni i dajecie sobie spokój. Sama nie wiem w czym tkwi problem, w fakcie, że książka była naprawdę słaba, czy może w tym, że jestem już za stara na tak płytkie i infantylne powieści? 

PODSUMOWUJĄC

Wróć, jeśli masz odwagę to książka, która nie przypadła mi do gustu w żadnym możliwym calu. Kompletnie nic mi się w niej nie podobało. A zważając na fakt, że to było moje pierwsze spotkanie z autorką to czuję się zawiedziona i oszukana. Tyle osób ją chwali, a ja po prostu zastanawiam się za co. Styl nie potrafił mnie wciągnąć, fabuła była denna i w najgorszej możliwej formie oklepana. A bohaterowie płascy i nijacy. Zmarnowałam na nią 3 tygodnie, a i tak nie byłam w stanie całej jej przeczytać, bo nie potrafiłam zmusić się by ją skończyć. Zabrakło mi tej siły. Po sto trzydziestej stronie stwierdziłam, że wystarczy już i nie ma sensu dalej tego ciągnąć. 

OCENA:1/10 (beznadziejna) 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu:

Czytaliście? Zamierzacie? Znacie serię Dimily autorki? Koniecznie dajcie znać ;).

P.S. Czuję się niezmiernie głupio dodając taką słabą recenzję i to jeszcze książki, którą dostałam, ale obiecałam sobie, że nigdy nie będę mówić inaczej niż jest, a w tym przypadku jest tak, że po prostu mi się nie spodobała i nie chciałam kłamać ze względu na fakt, że ją dostałam. Choć nie zmienia faktu, że nadal mi jest strasznie głupio... :/