Serialowy zawrót głowy #1

Postanowiłam wprowadzić nową serię na blogu, choć z góry uprzedzam, że mega dużo postów z tej serii nie będzie, bo wiadomo, by obejrzeć cały serial mija dość sporo czasu. Z początku zastanawiałam się czy nie podpiąć tego pod filmową zakładkę na blogu, ale doszłam do wniosku, że mogłoby się namieszać, a tak ma osobną nazwę :). Skoro to pierwszy post tej serii to pozwolę sobie wyjaśnić Wam co nieco. Musicie wiedzieć, że ja za serialami nie przepadam z tego względu, że są długie i w gruncie rzeczy szkoda mi na nie czasu. Film usiądę i max dwie godziny i obejrzany, a tu po kilkaset odcinków i to jeszcze z kilkonastoma sezonami. Przemogłam się jednak i tak jak zakładałam przepadłam, stąd właśnie była moja początkowa niechęć. 

*wiem, że w tle widnieje symbol Netflixa, ale nie wszystkie seriale w każdym poście będą jego produkcji, po prostu chciałam zachować klimat, a on wyjątkowo kojarzy mi się z serialami; opisy seriali pochodzą z Filmwebu!*

Ten post będzie nieco inny niż te późniejsze, które planuje, ponieważ w tym chcę Wam przedstawić seriale, które wciągnęły mnie w ten świat, a kolejne posty będą raczej na zasadzie polecenia/odradzenia i większej ilości słów o danej produkcji. Teraz nie jestem w stanie Wam szczegółowo opisać swoich emocji, ponieważ te seriale skończyłam trochę temu i już wszystkiego nie pamiętam.

 GATUNEK: dramat MOJA OCENA: 7/10 ŚREDNIA DŁUGOŚĆ ODC.: 60 min

OPIS: Hannah Baker popełnia samobójstwo, a jej znajomy dostaje trzynaście nagrań magnetofonowych, na których dziewczyna nagrała powody odebrania sobie życia. 

1 SEZON: Według mnie był naprawdę świetny. Zdaję sobie sprawę z tego, że był ogromnie kontrowersyjny i ogólnie było o nim głośno, ale to właśnie dla niego zrobiłam serialowy wyjątek i to od niego wszystko się zaczęło. Temat wydawał mi się bardzo poważny i "na czasie", więc postanowiłam zrobić wyjątek i go obejrzeć. Pochłonęłam go niesamowicie szybko i zakończenie wzbudziło niedosyt, bo nie było ani trochę satysfakcjonujące, więc z niecierpliwością czekałam na ciąg dalszy. Bardzo podobał mi się pomysł 13 odcinków, który jak się okazało był zaczerpnięty z książki, którą też czytałam zaraz po skończeniu tego sezonu (recenzję znajdziecie w spisie). Wielu osobom jednak produkcja ta nie przypadła do gustu i prosili, by została wycofana ze względu na swoją drastyczność, która w niepowołanych rękach mogłaby narobić wiele szkód. Po części się z tym zgadzam, a po części nie. Sądzę, że rzeczywiście trzeba mieć silne nerwy i osoby, które przeszły przez jakieś traumatyczne sytuacje podobne do bohaterki nie powinny jednak tego oglądać, ale uważam też, że te drastyczne sytuacje są potrzebne. Nie zrozumcie mnie źle, nie jestem sadystką, nic z tych rzeczy. Uważam po prostu, że jeżeli te mówiąc potocznie brzydsze sceny zostałyby usunięte z serialu to nie niósłby tak wielkiego przekazu i być może jego wartość byłaby naciągana i nie tak prawdziwa. Drastyczne sceny są w stanie urealnić to wszystko, pokazać, że takie właśnie jest życie (nie mówię, że to jest dobre, ale czasami trzeba pokazać coś takiego, by niektórzy ludzie mogli bardziej obrazowo zobaczyć co mogą nieść nieprzemyślane słowa, czyny czy zachowanie).

2 SEZON: Przyznam, że wyczekiwałam dnia premiery, bo po skończeniu pierwszego sezonu byłam załamana, że muszę czekać aż rok na ciąg dalszy. Rok minął, nadeszła premiera. Obejrzałam już nie takim jednym tchem. Dlaczego? Mniej więcej do piątego/szóstego odcinka strasznie się nudziłam! Tym razem czas został zwiększony z 45 minut na 60 minut, jak dla mnie tylko na szkodę, ponieważ było to zapychanie dziury. Totalna nuda. Nie mogłam się przemóc, by oglądać kolejne odcinki, a jednak jakoś dobrnęłam do końca i tam też nie czułam się usatysfakcjonowana. Nie podobały mi się wydarzenia z kilku ostatnich odcinków, nie podobało mi się jak obrazowo pokazano krzywdę pewnego chłopaka i jak bardzo zmusza to do trzeciego sezonu, choć według mnie historia Hannah skończyła się na tym. Chcieli poruszyć temat, który wcisnęli? Okej, ale mogli zrobić osobny serial, teraz jest to na siłę przeciągane, byleby utrzymać ten tytuł na liście topek seriali lub po prostu wykorzystać jego popularność, bo wiadomo nowszy serial nieco ciężej wypromować, a tak można wykorzystać wszystkim znany tytuł i zmienić całkowicie jego sens. Brawa dla pomysłodawcy.

GATUNEK: dramat MOJA OCENA: 10/10 ŚREDNIA DŁUGOŚĆ ODC.: 45 min

OPIS: W spokojnym miasteczku Riverdale ginie nastolatek z wpływowej rodziny. Grupa przyjaciół próbuje rozwiązać zagadkę morderstwa.

1 SEZON: Na początku, gdy wszyscy byli ogarnięci szałem tego serialu, bo był niesamowicie na topie, ja nie chciałam go oglądać. Dopiero gdy fala przeszła, postanowiłam jednak spróbować. I przepadłam. Jeszcze bardziej niż w przypadku serialu powyżej, bo ten nie poruszał może jakiegoś istotnego tematu, ale tak mnie wciągnął, że nie mogłam się oderwać od ekranu. Później okazało się, że z każdym odcinkiem był coraz bardziej intrygujący. Niesamowicie mieszał w głowie. Był mroczny, pełen tajemnic i w pewnym sensie odprężający.

2 SEZON: Niestety ten sezon według mnie jest już o jakieś dwie gwiazdki słabszy, choć nadal bardzo mi się podobał. Nie czułam jednak do końca tego co w przypadku jedynki. Na dodatek ten swoją tajemnicę miał wyjaśnioną już w połowie i kilka środkowych odcinków było tak naprawdę o niczym, bo dopiero pod koniec na nowo zaczęło się coś dziać. Mimo wszystko nie mogę doczekać się trzeciego sezonu, który na pewno będę oglądać na bieżąco, a zostało już niewiele czasu, bo wychodzi w październiku!

GATUNEK: komedia MOJA OCENA: 10/10 (dobry) ŚREDNIA DŁUGOŚĆ ODC.: 45 min

OPIS: Tajemnicza Plotkara opisuje na swoim blogu wszystko, co dzieje się na Upper East Side.

1 SEZON - 6 SEZON: Z czystym sercem Wam powiem, że kocham ten serial. Mogłabym go oglądać w kółko. Ilość sezonów jest niewystarczająca, gdy się naprawdę wciągnie! Ciągle mało i mało... Ten serial może jest najmniej ambitny z tych trzech, ale moim sercem zawładnął w całości. Uwielbiam klimaty szkoły, plotek i jakiś dram, a  tutaj to wszystko było tak idealne złożone, że nie mogłam powstrzymać zachwytu. Do tego ciągle to nurtujące pytanie kim jest tytułowa Plotkara...? No cóż, obejrzycie i dowiecie się sami :). 

P.S. Kocham Chucka i Blair <3

To by były wszystkie seriale na dziś :) Wyjątkowo za tydzień pojawi się drugi post z tej serii, ponieważ nie chciałam Was męczyć wszystkimi pięcioma na raz, zwłaszcza że w tych dwóch pierwszych mocno się rozpisałam, ale to tylko dlatego, że przypuszczam, że raczej je znacie, więc po prostu dzielę się swoim zdaniem na ich temat :). O trzecim co prawda napisałam mało, ale nie chciałam Wam opisywać każdego sezonu, czy poszczególnych sytuacji, bo zdecydowanie milej odkrywa się to samemu. 

W kolejnych tego typu postach nieco rozszerzę przeżycia, informacje o danej produkcji oraz będę mówić o poszczególnych aktorach i tym podobnych, ale tutaj uznałam, że to jest zbędne ;).